အိပ္စက္ျခင္းခရီးရွည္၏အစ

အိပ္စက္ျခင္းခရီးရွည္၏အစ



အာ႐ုံေတြကေ၀၀ါးလို႔
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြကေအးစက္
ခပ္သြက္သြက္သြားေနတဲ့ေန႔ရက္မ်ား
တားဆီးရပ္တန္႔ထားခ်င္သလိုလို
ျမန္ျမန္ပဲကုန္ဆုံးေစခ်င္သလိုလို... နဲ႔
ဘ၀တစ္ခုရဲ႕အဆုံး
ဘယ္လုိနိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရမလဲ.... ။
ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း၊ သံေယာဇဥ္
သည္ေျမျပင္ထက္က်န္ရစ္
ေမ့ပစ္လိုက္ၾကမွာလည္း စိုးသလို
ေမ့လို႔မရၾကမွာလည္း စိုးသလို... နဲ႔
ရထားတစ္စင္းရဲ႕ခရီးလမ္းဆုံးၿမိဳ႕
တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ၿငိမ္သက္လို႔၊ ေအးစက္လို႔
အိပ္မက္တခ်ဳိ႕ထဲကလို... ။
ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာလား
ႏႈတ္ဆက္လုိက္ရတာလား
ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔မ်ားလား....
ဟင့္အင္း... တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး...
ကံတရားေရ...
စည္း၀ိုင္းထဲမွာသာဆို...
ခင္ဗ်ားကို... အလဲထိုးခဲ့တယ္... ။
ကမၻာမွာ
ဘယ္သူမွပုံေဖာ္လို႔မရေသးတဲ့
ထာ၀ရရွင္သန္ျခင္း
ကၽြန္မခ်ဥ္ျခင္းျဖစ္မိသလား... (သံသယ)
ဒါေပမယ့္... ခုေတာ့...
အေရာင္ျပယ္စၿပဳေနတဲ့
မၿပီးေသးတဲ့ပန္းခ်ီကား
ကၽြန္မ လက္စသပ္သြားရဦးမယ္ ... ။
ရင့္မႈိင္းမႈိင္းေဆးေရာင္ေတြရဲ႕အဆုံး
ေရာ့ရဲသြားတဲ့စုတ္ခ်က္
ၿငိမ္သက္သြားတဲ့မွတ္တုိင္
အရြယ္မတိုင္ခင္ေၾကြလြင့္
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ဒ႑ာရီ
အိုင္ထြန္းစီးဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စက္
လမ္းတစ္၀က္မွာပဲရပ္တံ့
ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့႐ႈိက္သံမ်ား
ကၽြန္မ၀ိညာဥ္အားႏွိပ္စက္
ေအးစက္တုန္ရီ
မပီျပင္တဲ့ခရီးဆုံးၿမိဳ႕တံခါး
တအားဆဲြပိတ္...
ကၽြန္မ... မ်က္စိမွိတ္လိုက္ရၿပီေလ။ ။


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary