Friday, March 31, 2006

လြိဳင္ေကာ္

လြိဳင္ေကာ္


ေန႔လည္ေန႔ခင္းဟာ
ေခတ္ေပၚေကာင္မေလးေတြ စီးထားတဲ့ဖိနပ္လိုပဲ
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္လွရဲ႕
လမ္းမေတြဟာ သန္းေ၀ၿပီး
လမ္းၾကားေတြဟာ ငိုက္မ်ဥ္းလို႔
ပ်င္းေၾကာဆန္႔ စတိုးဆိုင္ေရွ႕မွာ
ပလက္ေဖာင္းရဲ႕ အသားစဟာ ပဲ့ထြက္ေနတယ္
တစံုတခုကို ေငးရီငိုင္ေနတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြလည္း
ေရမရွိတဲ့ ခြက္လုိပဲ အထီးက်န္လို႔
သူ႔ရင္ကိုႏွစ္ျခမ္းခြဲထားတဲ့ ဘီလူးေခ်ာင္းလည္း
အရင္လို သက္လံုမေကာင္းေတာ့
ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္ေ၀့၀ဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ဟာ
ေမွာ္မေအာင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ၿငိေနတုန္းပဲ
လမ္းတဖက္ ဘိလိယက္ခံုမွာေတာ့
ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးေတြ တိတ္ဆိတ္လို႔
ညေရးညတာ မေကာင္းတဲ့သီခ်င္းဟာ
စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ထက္ ပိုေခတ္စားေနတယ္
(၃၃) လမ္းက မိတ္ေဆြသူရဲေကာင္းမ်ား
ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုပါ့မလား
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ၿမိဳ႕ဟာ
အခ်စ္ေရးမေကာင္းတဲ့ ပင္လယ္ပါ
အေရာင္းအ၀ယ္မေကာင္းတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ပါ
စကားေျပာမေကာင္းတဲ့ မိုက္က႐ုိဖုန္းပါ
ေရထြက္အားမေကာင္းတဲ့ ပိုက္ေခါင္းပါ
ကဗ်ာေရးမေကာင္းတဲ့ ေတာင္တန္းပါ
အစဥ္အဆက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဟာ
ေလတိုက္ခံရတဲ့ အမႈိက္စလို လြင့္လြင့္သြားၾကေပါ့။ ။


ဥတၱရာေအာင္
ပိေတာက္ေျမ၊ ဇူလိုင္၊ ၀၅။

Saturday, March 04, 2006

ေၾကာင္ကေလးရဲ႕ေမေမ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမက ေမြးခဲ့တယ္
တိမ္ျပာေသာေန႕တစ္ေန႕မွာ ေမြးခဲ့တယ္.....
ကၽြန္ေတာ့္အေမြးအမွင္ေတြက တိမ္စိုင္ေတြလုိႏူးည့ံ
ကၽြန္ေတာ့္ခို၀င္ရာ ရင္ေငြ႕ဟာေႏြးေထြး
ေမေမကသိပ္ၿပီးခ်စ္စရာေကာင္း
ကၽြန္ေတာ္ ဘီစကစ္ေတြညာညာၿပီးေတာင္းတိုင္းေေပးတယ္.....
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္လက္သည္းေတြခၽြန္ျမလာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာသန္စြမ္း
ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာအေရာင္ေျပာင္းလာ
ကၽြန္ေတာ္ ကမာၻတစ္ခုရွာမယ္....သြားမယ္
ဒီလိုနဲ႕ ထိုထိုေသာအရပ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းရာ အခ်ိန္ကာလေတြက ဆန္လြန္း
ကၽြန္ေတာ့္ကူးခတ္ရာ ပင္လယ္ျပင္ကက်ယ္ေျပာ
ကၽြန္ေတာ္မက္္ေမာရာ ငါးကေလးေသဆံုး
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိယ္လံုးျမားဒဏ္ရာေတြနဲျမင္မေကာင္းတဲ့အခ်ိန္
ေမေမနဲ႕ျပန္ေတြ႕တယ္
ေမေမကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေသးသလားေမးေတာ့
ေမေမကပါးကို အသာဆြဲလိမ္
ကၽြန္ေတာ့္အရိုးထဲက “ခၽြင္” ခနဲ
အဲဒီအသံဟာ ဘယ္ေလာက္က်ယ္ျပန္႕ၿပီး
ဘယ္ေလာက္သာယာပါသလဲ.....
တစ္္ေလာကလံုးအိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မွာ
အဲဒီေန႕က
ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ႏိုးလာပါတယ္
ၿပီးေတာ့ သူက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ တုိုးတိုးဆုိညည္းတယ္
ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္မီးဖိုေလးေပါ့.....။


ေအးမင္းေစာ
Tag : Aye Min Saw

Wednesday, March 01, 2006

မိသားစု

မိသားစုဆိုတာ
တစ္ေယာက္ေရွ႔ေရာက္ဖို႔
တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္ရတယ္
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းတိုးထြက္ဖုိ႔
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္
မိသားစု သီခ်င္းဟာ အတက္အဆင္းရွိတယ္
သံစံုၿမည္တယ္။

မိသားစုဆိုတာ
လူေၿခာက္ေယာက္ရွိ လူေၿခာက္ေယာက္
လက္၁၀ေခ်ာင္းရွိ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း
ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ႔အတိုင္း လႈပ္ရွားရတယ္
အိမ္ရွိလူအကုန္။

လဲက်သြားတဲ႔ ငါ႔အေဖေနရာကို
ငါ႔ညီေလး၀င္ခဲ႔တယ္
ယိုင္နဲ႔သြားတဲ႔ ငါ႔အေမရဲ႔ ေနရာကို
ငါ႔ညီမေလး ၀င္ခဲ႔တယ္
မိသားစုကို ငါမၿမင္ခဲ႔ဘူး။

ငါ႔အေတြးအေခၚက သားသမီးဆိုတာ
သီးၿခားရွင္သန္ရတဲ႔ ဘ၀တစ္ခု
ငါက လမ္းေပၚမွာၾကီးၿပင္းခဲ႔လို႔
လမ္းနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။

ငါ႔မိသားစုမွာ ငါဟာ မလင္းတဲ႔မီး
ငါ႔မိသားစာမွာ ငါဟာ မလံုၿခံဳတဲ႔ထရံ
ငါ႔ၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္တိုင္း အသံေၾကာင္ထြက္တယ္
ငါ႔မိသားစုမွာ
မိုးယိုေပါက္ေလး တစ္ေပါက္ရွိေနတယ္ ဆိုရင္လည္း
ငါပဲၿဖစ္မွာ
ငါ႔မိသားစုမွာ
ၾကမ္းခင္းတစ္ေပါက္ က်ိဳးပဲ႔ေနတယ္ဆိုလည္း
ငါပဲၿဖစ္မွာ
မေအာင္ၿမင္တဲ႔ ေဘာလံုးအသင္းဟာ ငါ႔မိသားစုပဲ
မ၀င္တဲ႔ဂိုးေတြကို ငါသြင္းခဲ႔တာ။


စိုင္း၀င္းၿမင္႔
နားနားၿပီးေၿပာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ

Tag : Sai Win Myint

Thursday, January 19, 2006

မွန္ကဲြစမ်ား၏ရာဇ၀င္

မွန္ကဲြစမ်ား၏ရာဇ၀င္


တစ္ခါတစ္ခါ...
ငါ့ကိုယ္ငါ မမွတ္မိဘူး
လူထူးလူဆန္းလိုမင္သက္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္ေနလုိက္ရတာ...
ေပ်ာ့ညံ့လိုက္တာကြာ
(အားမတန္ မာန္ခ်... တဲ့)
တစ္ခါတေလက်
ငါ့ဟာငါေတာင္အံ့ၾသ
ႏွေျမာတသ ျဖစ္ေနမိေသးတယ္...
ေနရာလဲြမွားသြားလို႔
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔
ငါ့ရဲ႕မာနအတြက္ေလ...
ေသပစ္လိုက္စမ္းပါလား
(တလဲြဆံပင္ေကာင္းခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး... )
တစ္ခါတစ္ရံ
ျပန္ျပန္ေမးယူရတယ္
ငါဟာငါဟုတ္ေသးရဲ႕လား
ပထမတန္းစားသတၱိေတြနဲ႔
သူရဲေကာင္းတံဆိပ္ေတြ အခါခါရ...
မိုးမလင္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး...
(အိပ္မက္ေတြကခ်ဳိတယ္... )
အဲဒါနဲ႔...
ကာလေတြသာၾကာေရာ...
၀ိေရာဓိ ေတြနဲ႔ ေရာယိမ္းလိုက္ရ
မွန္တစ္ခ်ပ္လည္းကဲြက်... ။
(က်ကဲြျခင္းမဟုတ္ပါ...)


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

ကေလး... သို႔

ကေလး... သို႔


ကေလးေရ...
မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္
ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက္ရာတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြဟာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႕။

ကေလးေရ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား...
စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕
အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ
အီလက္ထေရာနစ္ ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရမယ္... ။

ကေလးေရ...
မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား...
ေယာင္မွားသံသယေတြသာရရိွခဲ့
ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ရာမထႏိုင္ၾကေသးဘူး
မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။

ကေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။

ကေလးေရ...
ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္
အေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ...
ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ
ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး
ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

ကေလးေရ...
ခႏၲီစတရား... တဲ့
ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ
သက္သာရာရေအာင္ေလ...
အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့
အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။

ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။


မေနာ္ဟရီ
၀၁.၀၈.၁၉၉၄
Manor Hary

အိပ္မက္

အိပ္မက္


သိပ္ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
ေလ႐ူးေတြတုိက္ေနတဲ့ေႏြဦးလို
မငိုဘဲမ်က္ရည္က်ေန႐ုံပါပဲ...
ရြက္၀ါေတြေၾကြေနသလိုေပါ့... ။
ရွပ္တုိက္ေျပးလႊားေနရတဲ့ေျမျပင္
မင္းရင္ခြင္ျဖစ္သင့္ေစခ်င္ခဲ့
အိပ္မက္ရဲ႕အျပင္ဘက္
ေျခတစ္ဖက္မွမခ်ႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့
ဦးေမာ့ေနေသးတဲ့မာနတခ်ဳိ႕ဟာ
ေ၀းကြာျခင္းရာသီထဲ
စိမ္းေ၀ဆဲျဖစ္ေနဦးမွာ... ။
အီေကြတာရပ္၀န္းက
အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာေတြရဲ႕အတြင္းဘက္
တစ္ခ်က္ေလာက္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္စမ္းပါ
ရြက္၀ါတခ်ဳိ႕
စိမ့္၀င္သြားခဲ့တဲ့ေျမျပင္
ရင္ခြင္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရင္။


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

သိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဒ႑ာရီ

သိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဒ႑ာရီ


တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ငါ့လက္က ဖိတ္က်သြားတဲ့သစၥာတရား
သိပ္မမ်ားပါဘူး ခ်စ္သူ
လူမည္႐ုံေလးပါ။
ေတြ႕လား...
ေမတၱာတရား... ေရွ႕ထားဟန္ျပရင္ပဲ
လူရာမ၀င္ေတာ့သလို
မ်က္ႏွာညိဳျပေနလုိက္ၾကတာ...
ၾကာလာေတာ့လည္း...
သိုးမည္းေတြထဲ ျဖဴေနသူ
အလယ္လူအျပစ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔
မိုးခါးေရတစ္ခြက္
ခပ္သြက္သြက္ေမာ့ေသာက္လုိက္တယ္။
ၾကမ္းတမ္းစြာစီး၀င္သြား
ႏွလုံးသားတစ္ေလ်ွာက္
ေဖာက္ျပန္မႈတုိ႔႐ုန္းထ
ဘ၀သိကၡာ...
ငါ... ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါလား။
ခ်စ္သူေရ
ကိုယ့္ကိုခြင့္မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔။


မေနာ္ဟရီ
ရင္ခုန္ပြင့္၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၉၃
Manor Hary

ပန္းေလွ

ပန္းေလွ


ေမာ့ၾကည့္ေနဆဲမွာ
တိမ္တစ္စဟာေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့
နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြသာ
ရင္မွာက်န္ရစ္
ျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ၾကိဳးေလ်ာ့ဂစ္တာတစ္လက္လို
ျပန္ညႇိဖို႔ ၾကိဳးစားေနမိ...
အသိတရားလက္လြတ္စြာေလ... ။
မ်ားလိုက္တဲ့မာယာေတြ
ကမၻာေျမက
ဘာလုိ႔မ်ားလက္ခံထားတာပါလိမ့္
ၿငိမ့္ၿငိမ့္သာသာစီးေမ်ာေနတဲ့
ပန္းေလွေတြ
ပန္းတိုင္ကိုအတူေရာက္ကာ
ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကမွာလို႔
ဘာလို႔မ်ားမိုက္မဲစြာ
လက္ခံထားခဲ့မိတာပါလိမ့္။
ခရီးရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္
၀ဲဂယက္ေတြ...
ကမ္းေျခ ၿမိဳ႕ေတြ
ၿပီးေတာ့... တိုက္ခုိက္ခံရမႈေတြ
ဒါေတြကို
ဘာလုိ႔ေမ့ထားခဲ့မိတာပါလိမ့္။
သတိ၀င္လာခ်ိန္မွာ
ပန္းေလွမ်ားစြာ
တခ်ဳိ႕... ကမ္းကပ္ခဲ့ၾက
တခ်ဳိ႔... နစ္ၿမဳပ္ခဲ့ၾက
တခ်ဳိ႕... အတူစီးေမ်ာဆဲ
မ်က္၀န္းအသိထဲ
မၾကည္လင္စြာ... ။
ဟင့္အင္း
အဲဒါ...
ပန္းေလွေပၚက မိုးေရစက္ေတြမဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ရည္ေတြပါပဲ... ။


မေနာ္ဟရီ
မေဟသီ၊ ေမ၊ ၁၉၉၆။

သူေယာင္ေန႔မ်ား

သူေယာင္ေန႔မ်ား


ဘာအာမခံခ်က္ေတြမွေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္
အခြင့္အေရးတစ္ခုတေလမ်ား
မ်က္စိလည္လမ္းမွား... ပါလာေလမလားလို႔... ။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အသစ္စက္စက္ေတြနဲ႔
စိစိညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ရင္ခြင္
ဘ၀င္မ်ားေတာင္ျမင့္ေနေသး
မေရာက္လာေသးတဲ့မနက္ျဖန္ဟာ...
မဟာအခြင့္အေရးသစ္ေတြကိုပဲ
ခ်စ္ျမတ္ခြင့္ေပးေတာ့မေယာင္နဲ႔... ။
တည္းတည္းမ်ွင္မ်ွင္က်န္ေနတဲ့
ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို
အင္မတန္ထုထည္ႀကီးသေယာင္ဖန္ဆင္း
ခပ္တင္းတင္းနဲ႔...
မနက္ျဖန္ေတြကို လုိက္လံခူးဆြတ္ေနလိုက္တာ
အ႐ူးအမူးပါပဲ။


မေနာ္ဟရီ
၂၁.၀၄.၁၉၉၄
Manor Hary

မျပန္ခ်င္တဲ့လမ္း

မျပန္ခ်င္တဲ့လမ္း


လွပအိပ္မက္ရွည္ေတြနဲ႔
က်ဆုံးေနခဲ့ရတဲ့ညမ်ား
အျပင္းစားေနာင္တေတြကို
မ်ဳိခ်ခိုင္းေနတယ္... ။
ရီေ၀စြာမူးယစ္လုိက္ပါကဲြ႕
ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္လား
ခက္ေတာ့ခက္သားေနာ္...
ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ
ကံေကာင္းျခင္းဘက္ကလည္း လာဦးမွေပါ့... ။
အဲဒါ... က်ဳပ္မရလိုက္တဲ့အရာ
မအံ့ၾသလိုက္ပါနဲ႔ ... ။
အႀကိမ္မ်ားစြာလႈပ္ႏႈိးခဲ့ရ
(ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္...)
ႏိုးထလုိက္တဲ့အခါမွာ
အသားမက်စြာပါဘဲ...
စူးရဲတဲ့ေနျခည္ေအာက္
ေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီထင္ရဲ႕ ... ။
ကိုယ္လက္သန႔္စင္လိုက္ၾက
မွန္ေရွ႕ကမခြာႏိုင္ၾက
ဒီလိုနဲ႔
ေန၀င္သြားရ...
ၾကံဳံရဦးမယ့္ညေတြမွာ
လွပတဲ့အိပ္မက္ရွည္ေတြ...
ေ၀းေ၀းေနၾကစမ္းပါ...
ဒီမွာ...
ေနာင္တ ဟာ
ဒဏ္ရာ ရဲ႕ အမာရြတ္ တဲ့
လမ္းခုလပ္က လွည့္မျပန္ခ်င္ပါဘူး။ ။


မေနာ္ဟရီ
၀၂.၀၆.၁၉၉၄

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္


ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္သြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘဲ...
ငါတို႔လုိက္ပါသြားၾကရမွာ...
အဲဒါ... ရာဇ၀င္သစ္ေရးသားၾကဖို႔သက္သက္ မဟုတ္ၾကဘူး
ထူးခတ္ထားတဲ့၀တၱရားသက္သက္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ၾကဘူး
႐ူးသြပ္မသြားျခင္းရဲ႕သက္ေသလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး
ကမၻာဦးတည္းက ျဖစ္တည္လာခဲ့တာ...
ဘယ္မွာလာ... လြန္ဆန္၀ံ့လို႔လဲ
ယုံတယ္ေလ...
က်ဳပ္တုိ႔ေတြဟာ...
မဟာသူရဲေကာင္းေတြမဟုတ္ခဲ့ၾကေတာင္မွ
ေနာက္ဆုတ္လွည့္ျပန္ခဲ့ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ဒါေပမယ့္...
အနာဂတ္ကိုဖြဖြဆုပ္ကိုင္...
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵတစ္ခုတည္းနဲ႔တင္
က်ဳပ္တို႔ ရာဇ၀င္ေတြစြန္းေပရစ္ခဲ့ေတာ့မယ္
အၿပီးသတ္ေဆးျခယ္လိုက္ၾကပါကဲြ႕...
မၾကာခင္တုိက္ပဲြစေတာ့မွာေလ...
သူရဲေကာင္းတို႔ေရ...
က်ဳပ္တို႔ေတြရဲ႕ႏွလုံးသားမ်ား
ဘာေတြနဲ႔မ်ား... ထုဆစ္ပုံသြင္းထားခဲ့ၾကမလဲ... ။


မေနာ္ဟရီ
၁၉၉၅
Manor Hary

ကလဲ့စား

ကလဲ့စား



က်ဆုံးခန္းေပါ့ ...
ကယ္တင္လိုက္ရ
အားနာပါးနာ ... ။
တကယ္တမ္းက
အရသာခံၾကည့္ခ်င္တာပါ
ဒါေပမယ့္...
သမင္ေတြ...
ေရထင္တာလည္းမေျပာနဲ႔ေလ...
တံလ်ွပ္ ဆိုတာ
ေႏြ မွာမွ ရိွတာမဟုတ္ဘူး
အဲဒီ... ဦးေခါင္းႀကီးထဲမွာလည္းရိွတယ္...
သုံးရာသီအၿပံဳးနဲ႔
ေရ ထင္ရတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလုပ္ခဲ့တာေလ ... ။
အားနာမေနပါနဲ႔
ငါႏိုင္ခဲ့တာ
ေသခ်ာပါတယ္... ။


မေနာ္ဟရီ
၀၈.၀၄.၁၉၉၅
Manor Hary

တေစၦမရိွတဲ့တုိင္းျပည္

တေစၦမရိွတဲ့တုိင္းျပည္



လမ္းေၾကာင္းေတြကို
အေပၚစီးကၾကည့္တတ္တဲ့
ငွက္ေတြကလမ္းမွား... ။
လမ္းဝကိလမ္းၾကား
ေျပးလႊားေနတဲ့ အကန္းတစ္သိုက္က်
ကံေကာင္းလိုက္ၾကပုံမ်ား
ခလုတ္လည္း မရိွၾက
ဆူးလည္း မထိၾက... ။


မေနာ္ဟရီ
၂၆.၀၆.၁၉၉၅

ေသသပ္က်နစြာေနၾကတ္သြားေသာေန႔တစ္ေန႔

ေသသပ္က်နစြာေနၾကတ္သြားေသာေန႔တစ္ေန႔



ခပ္ညံ့ညံ့႐ုပ္ရွင္ကားတခ်ဳိ႕ထဲက...
နိမိတ္ျပ... ျပကြက္လို
ဖန္ခြက္တစ္လုံး ခြမ္းခနဲ က်ကဲြ...
ဖ႐ိုဖရဲလြင့္စင္ေၾကမြမႈဟာ
ကၽြန္မကမၻာျဖစ္လို႔ ... ။
လ်ွပ္စစ္ဝကိးတစ္ေလ်ွာက္
စီးဆင္းလာတဲ့အသံ
သံသယ၀င္မိျခင္းပထမ
ကၽြန္မ...
ယုံၾကည္လို႔မရခဲ့ဘူးေပါ့ ... ။
သိပ္ေသခ်ာခဲ့သတဲ့
ဆဲြအားမဲ့သြားတဲ့ကတၱရာလမ္းမရဲ႕အနက္ထည္
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္တဲ့ဆုံး႐ႈံးမႈ
တစ္စုံတစ္ခုမွ မွာၾကားမသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္း...
ကၽြန္မရင္တြင္းမွာ စစ္ေတြခင္းလို႔
သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္လုေနမိတယ္
ဘယ္လိုစာတန္နတ္ဆိုးကမ်ား
လွည့္စား... ေျခမြ... ထားခဲ့ၾကတာပါလိမ့္။
ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲေရးပစ္လုိက္ဖို႔
တံခါးအဖြင့္မွာ...
အဲဒီမိုးေတြက...
ရြာလို႔ေကာင္းတုန္း...
ပ်စ္ခၽြဲခဲၽြ...
အျဖဴရင့္ေရာင္မိုးစက္မ်ား
ဒရေဟာသြန္းက်ဲရြာခ်
နတ္ဆိုးတစ္ပါးအမူးလြန္အန္ခ်လိုက္သလို
မိစၦာအလိုေတြပါ
ေရာေႏွာပါလာခဲ့ေတာ့တာေပါ့... ။
ကီးေလ်ာ့ဂစ္တာတစ္လက္ရယ္
အသစ္စက္စက္ ခႏၶာေဗဒစာအုပ္ရယ္
ကဗ်ာေတြအေပၚခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ရယ္
တစ္၀က္စီပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အနာဂတ္ရယ္
သားေပ်ာက္ေတးနဲ႔မိခင္ရယ္...
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အမွန္တရားရယ္
အလန္႔တၾကား...
ကၽြန္မ ငိုမိတာ... ဆန္းလား... ။
ပဲခူးေကာလိပ္အလြန္ေလးသံၾကိဳး
အစိုးမရတဲ့မုိးရယ္
ပန္းတစ္ပြင့္မွမက်န္တဲ့
ပါးလ်တာယာအိုရယ္
ဆဲြအားမဲ့အနက္ထည္လမ္းမႀကီးရယ္
ၿပီးေတာ့... တာ၀န္မဲ့အရက္တစ္ခြက္ရယ္
ငယ္အိပ္မက္ေတြအားလုံးလြင့္စင္ကြယ္...
ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း၀ိညာဥ္... ငိုေရာ့မယ္... ။
ေသသပ္က်နစြာ ေနၾကတ္ေသာေန႔တစ္ေန႔
မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔ တရိပ္ရိပ္ၿပိဳက်
ကၽြန္မရဲ႕မိုးေရစက္ေတြ...
မင္း ေရ...
မိုးစစ္စစ္ေတြက ခုမွရြာတာ... ။

မေနာ္ဟရီ
ေရႊ၀တ္မႈန္၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၁၉၉၅။
Manor Hary

ပဲြၾကည့္ပရိသတ္

ပဲြၾကည့္ပရိသတ္



အဲဒီ... အနာတရေကာင္းကင္ျပင္နဲ႔
ေဟာဒီ... တစ္လမ္းသြားဟိုင္းေ၀းလမ္းမႀကီးရဲ႕
ဆက္စပ္မႈခပ္မြဲမဲြမွာ...
ငါဟာ... ေက်ာခင္းခံေပးထားတဲ့
တံတားအိုတစ္စင္းေပါ့ ... ။
အေျခမခုိင္တဲ့တိက်မႈေတြနဲ႔ဖဲြ႕စည္း
အခန္႔မသင့္ထူးခတ္ခံလုိက္ရမႈမွာ...
ငါဟာ... တံတားတစ္စင္းျဖစ္ခဲ့တာကဲြ႕...
ခ်စ္သူရယ္...
မင္းရဲ႕ေျခလွမ္းဖြဖြေလးေတြနဲ႔
ျဖတ္သန္းေလ်ွာက္နင္းသြားလုိက္စမ္းပါ ... ။
ငါ့ရင္၀ေပၚျဖတ္သန္းသြားရင္း...
ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာသံေတြၾကားခဲ့ရ
ငါ့မွာေတာ့ လုိက္လံတုပလို႔ ေကာင္းတုန္းပါပဲ...
ငါ့ရင္၀ေပၚ ျဖတ္သန္းသြားရင္း
ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ နင္းေလ်ွာက္သြားခဲ့ၾက
ငါ့မွာေတာ့... ခႏၲီစေတြမ်ားမ်ားလာခဲ့
ငါ့ရင္၀ေပၚျဖတ္သန္းသြားရင္း
သံစဥ္ေတးခ်င္းေတြျဖစ္တည္သြားၾက
ငါ့မွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြစြတ္စိုလာခဲ့
ငါ့ရင္၀ေပၚ ျဖတ္သန္းသြားရင္း
........... ............ ...........
ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔မဟုတ္ဘူး
မျဖစ္မေနမ်က္၀န္းေတြရဲ႕တည္ရိွရာ
ငါ့ရင္၀ဟာဖ႐ိုဖရဲနဲ႔
ေကာင္းကင္နဲ႔လမ္းမအၾကား...
ငါ... ဘာလို႔မ်ား...
တျဖည္းျဖည္းမႈန္၀ါးမသြားရတာတဲ့လဲ ... ။
ရင္၀မွာ...
သံခၽြန္ေတြစိုက္ခင္းဆက္စပ္ထားတာေတာင္
ေႏွာင္ၾကိဳးေတြက တည္းတည္းေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္...
ယိုင္နဲ႔ၿပိဳလဲလုလုနဲ႔...
သကၠရာဇ္မ်ားစြာ ...
.....................
ျပင္ဆင္ခြင့္ကလည္း မရိွ
ရင္ကလည္းမခ်ိေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကားလိပ္ခ်မလဲဘဲ...
ရင္တမမနဲ႔ၾကည့္ေနရေတာ့တယ္။

မေနာ္ဟရီ
(၁၉၉၅)
Manor Hary

အိပ္စက္ျခင္းခရီးရွည္၏အစ

အိပ္စက္ျခင္းခရီးရွည္၏အစ



အာ႐ုံေတြကေ၀၀ါးလို႔
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြကေအးစက္
ခပ္သြက္သြက္သြားေနတဲ့ေန႔ရက္မ်ား
တားဆီးရပ္တန္႔ထားခ်င္သလိုလို
ျမန္ျမန္ပဲကုန္ဆုံးေစခ်င္သလိုလို... နဲ႔
ဘ၀တစ္ခုရဲ႕အဆုံး
ဘယ္လုိနိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရမလဲ.... ။
ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း၊ သံေယာဇဥ္
သည္ေျမျပင္ထက္က်န္ရစ္
ေမ့ပစ္လိုက္ၾကမွာလည္း စိုးသလို
ေမ့လို႔မရၾကမွာလည္း စိုးသလို... နဲ႔
ရထားတစ္စင္းရဲ႕ခရီးလမ္းဆုံးၿမိဳ႕
တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ၿငိမ္သက္လို႔၊ ေအးစက္လို႔
အိပ္မက္တခ်ဳိ႕ထဲကလို... ။
ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာလား
ႏႈတ္ဆက္လုိက္ရတာလား
ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔မ်ားလား....
ဟင့္အင္း... တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး...
ကံတရားေရ...
စည္း၀ိုင္းထဲမွာသာဆို...
ခင္ဗ်ားကို... အလဲထိုးခဲ့တယ္... ။
ကမၻာမွာ
ဘယ္သူမွပုံေဖာ္လို႔မရေသးတဲ့
ထာ၀ရရွင္သန္ျခင္း
ကၽြန္မခ်ဥ္ျခင္းျဖစ္မိသလား... (သံသယ)
ဒါေပမယ့္... ခုေတာ့...
အေရာင္ျပယ္စၿပဳေနတဲ့
မၿပီးေသးတဲ့ပန္းခ်ီကား
ကၽြန္မ လက္စသပ္သြားရဦးမယ္ ... ။
ရင့္မႈိင္းမႈိင္းေဆးေရာင္ေတြရဲ႕အဆုံး
ေရာ့ရဲသြားတဲ့စုတ္ခ်က္
ၿငိမ္သက္သြားတဲ့မွတ္တုိင္
အရြယ္မတိုင္ခင္ေၾကြလြင့္
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ဒ႑ာရီ
အိုင္ထြန္းစီးဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စက္
လမ္းတစ္၀က္မွာပဲရပ္တံ့
ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့႐ႈိက္သံမ်ား
ကၽြန္မ၀ိညာဥ္အားႏွိပ္စက္
ေအးစက္တုန္ရီ
မပီျပင္တဲ့ခရီးဆုံးၿမိဳ႕တံခါး
တအားဆဲြပိတ္...
ကၽြန္မ... မ်က္စိမွိတ္လိုက္ရၿပီေလ။ ။


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

စက္တင္ဘာ

စက္တင္ဘာ



ေတာ္သလင္းေန... တဲ့
ပုစြန္ေတြေသၾကတာေပါ့ ... ။
စြတ္စိုမႈရာသီရဲ႕အစြန္းနား
မ်က္ရည္ေတြကို ကုန္စင္ေအာင္ခါခ်
ဘာမွမသိသလို ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ဖို႔တာစူ
ေနာက္ဆုံးျပာက်ေနတဲ့ ဆည္းဆာရိပ္မွာ
ဆူးမဲ့ႏွင္းဆီေတြဟာရွင္သန္
ျပန္မလာေတာ့မယ့္
သူ႔ရဲ႕ရနံ႔ေတြအေၾကာင္း... သီခ်င္းဖဲြ႕ဆို... ။
အလို...
ဟိုကလာေနတာ...
ငါ့ညီအစ္ကိုေတာ္ေတြမဟုတ္လား
အက်ႌေတြေပၚမွာ ႏွင္းစက္ေတြရႊဲရႊဲစိုလို႔
မငိုၾကပါနဲ႔
ငါ... ျပန္လာတဲ့အခါ...
၀မ္းသာအားရ ဝကိမယ့္သူေတြ
တစ္ေတာလုံး တစ္ေတာင္လုံး
ရိွေနရဲ႕ ။


မေနာ္ဟရီ
စာေပဂ်ာနယ္ 96
Manor Hary

ေမ

ေမ


ေနတစ္စင္းထဲမို႔သာ
ငါ့မွာေတာ့...
ရက္စက္စြာေလာင္ကၽြမ္းခံခဲ့ရေပါ့။
ေျခာက္ေသြ႕ကဲြအက္
ပတ္ၾကားအက္ေတြက
စိတၱဇဆန္ဆန္လွပလို႔ ...။
အားရပါးရေအာ္ဟစ္
ငိုေၾကြးပစ္လိုက္ေတာ့မယ္
ၾကားလား ...........
နာက်င္မႈရဲ႕ေတာ္လဲသံ
မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့ အုံ႔ဆုိင္းဆိုင္းမ်က္ႏွာျပင္
မၾကာခင္
မ်က္ရည္ေတြက်လာေတာ့မယ္။ ။


မေနာ္ဟရီ
၁၅.၀၂.၁၉၉၆
Manor Hary

က်ဆုံးျခင္း

က်ဆုံးျခင္း



အသံမ်ား
အားေပ်ာ့ပ်က္စီးသြားခဲ့သည့္တိုင္
ပဲ့တင္ထပ္က်န္ေနႏိုင္ရန္
ေတာင္နံရံႏွစ္ခုၾကားေရာက္ေနခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕အျပစ္သာပ ... ။
သဘာ၀ တဲ့
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ဘ၀ထဲေရာက္ေနေတာ့မွမ်ား...
အားနာပါးနာ ...........
မၾကာခဏသံေယာင္လုိက္ရပါမ်ားေတာ့
ေတာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကိုေတာင္ အားနာလာတယ္။
ပဲ့တင္သံမ်ား
ကုန္ဆုံးပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့သည့္တိုင္
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ဦးေႏွာက္ႀကီးက
သိုမွီးထားခဲ့တဲ့
နားရည္၀အသံမ်ား
ပန္းခ်ီျပပဲြမ်ားလို... ။

အလို....
ဘုရားသခင္ငဲ့
ေကာင္းခ်ီးႏွစ္ခုပဲေပးခဲ့ပါ... ။
ႏွလုံးသားနဲ႔
အဆက္ျဖတ္ထားတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စုံ
ရင္မခုန္သာ႐ုံေလး...
ဦးေႏွာက္ႀကီးနဲ႔
ပဲြႀကီးပဲြေကာင္းျဖစ္ထားတဲ့ နားတစ္စုံ
မထုံတတ္ေသးျဖစ္႐ုံေလး... ။

မေနာ္ဟရီ

ဟန္သစ္၊ ဂ်ဴလိုင္၊ ၁၉၉၇။
Manor Hary

မီးျပတိုက္အလြန္

မီးျပတိုက္အလြန္



အလင္းမဲ့ယိုင္လင္းတန္း
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကို
ထြင္းေဖာက္ျဖတ္သန္းသြားတယ္။
ၾကားေနက်အသံေတြရဲ႕ျမင္ကြင္း
သိပ္မရွင္းလင္းခ်င္ေတာ့ဘူး ... ။
ပုံမက်ပန္းမက်နဲ႔သဘာ၀ႀကီးကို
ထုဆစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕အျပစ္သာပ ... ။
အဲဒီသစ္ပင္ေတြကို ငါစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီမိုးေရစက္ေတြ ငါ့ေၾကာင့္ရြာတာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီျမဴေတြ အုံ႔ဆုိင္းပိတ္ဆို႔ေနတာ ငါ့ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီ ေန ပူေလာင္ေျခာက္သေယာင္းေစတာ ငါ့ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး
ဘာဆိုဘာမွ ၿပဳျပင္ဖန္တီးဖို႔
မစြမ္းခဲ့တဲ့ ငါ... ပါကြယ္။
ကံၾကမၼာ တဲ့
ဓားစာခံသက္သက္ေကာင္ေပါ့
ပစ္ေပါက္ခံထားရတဲ့ ဓားခ်က္ေတြ
ျပင္းထန္တဲ့လက္သီးခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္
ေသြးပ်က္ေနတဲ့ၾကားထဲက
ႀကီးမားေနေသးတဲ့ ခႏၲီစ...
ငါ... အံ့ၾသမေနေတာ့ပါဘူး ... ။
ရာစုႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ၿပဳစားခ်င္ခဲ့သူပါ
စၾက၀ဠာရဲ႕အျမင့္ဆုံးလမ္းမွာ
ပ်ံသန္းရင္းေတးဆို
သံလြင္ခက္ငိုတဲ့ညေတြ
ကုန္ပါေစေတာ့ ... ။


မေနာ္ဟရီ
၀၅.၀၆.၁၉၉၆
Manor Hary

အမ်ားကေျပာတဲ့မိုက္မဲျခင္းေတြရယ္

အမ်ားကေျပာတဲ့မိုက္မဲျခင္းေတြရယ္


အိမ္ကေလးရယ္ ... ငါရယ္ ...
အျမင္မဲ့
ယိုင္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ငါ့အိမ္ကေလး
က်ားကန္ျခင္းမဲ့ ... ။
အမ်ားကေျပာတဲ့
မုိက္မဲျခင္းေတြကိုသာ
အိမ္ကေလးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ
ဆင့္စီထားခဲ့ရ
ငါ့ဦးေခါင္းကေတာ့
ဘာမဆိုေျပးတုိက္ပစ္လုိက္ဖို႔
မာနေတြနဲ႔ မာေက်ာေနခဲ့။
အိမ္ကေလး...
ငါ... အေ၀းႀကီးထိ
ခရီးဆက္ရဦးမွာ ...
ရာသီဥတုဒဏ္ေတြ နတ္ဆိုးေတြရဲ႕အေမွာင့္ပေယာဂေတြ...
အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာႀကီးေတြ ... လက္ၫႈိးေတြ...
အမ်ားႀကီးဝကံရဦးမွာ ...
ငါ့မွာကာရန္ေပးစရာဆိုလို႔
အမ်ားကေျပာတဲ့ မိုက္မဲျခင္းေတြသာရိွရဲ႕။
မင္း... မျမင္ရတဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ငါ... ေလာကကို ေမ့ေလ်ာ့ေနမိတဲ့အခါတုိင္း
ညစာမဲ့... ေနေရာင္မဲ့ ... မင္းအတြက္
ငါ့အိပ္မက္ေတြဟာ ေဆးဖက္မ၀င္ႏိုင္တဲ့အခါတုိင္း
မိုးစက္ေတြ ... ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြ
စိန္ပန္းေၾကြေတြ... ေရတမာေတြၾကား

ငါ... နာဖ်ားေနတဲ့အခါတုိင္း...
အမ်ားကေျပာတဲ့
မိုက္မဲျခင္းေတြရဲ႕အဆိပ္သင့္တဲ့ဒဏ္
ငါခံရတုိင္း...
အမ်ားၾကိဳက္စကားလုံးေတြနဲ႔
မင္းကို ...
က်ားကန္မေပးႏိုင္ခဲ့တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါ ... ။
ေလာကမွာ ဘာအလိုအပ္ဆုံးလဲ ...
သိကၡာ
ပညာ
မာန
ေဆာက္တည္ရာမရ ရြတ္ဆိုေနခဲ့တဲ့
ေမးခြန္းေတြလည္း ပ်ံ႕က်ဲ
အိမ္ကေလးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ
လွဲက်င္းပစ္လုိက္ဖို႔ရာကလည္း ... မျဖစ္ႏိုင္
ရွင္းလင္းျပဖို႔ရာကလည္း မျဖစ္ေသး
ရာဇ၀င္သစ္ေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနခဲ့ ။

အမွားအယြင္းေတြရဲ႕သားေကာင္
အမွန္တရားရဲ႕ေနာက္ေတာ္ပါး
ပါးနပ္မႈရိွရက္နဲ႔ အသုံးမခ်သူေလ ...
ခုေတာ့လည္း ...
သုံ႔ပန္းလုံးလုံးကိုျဖစ္လို႔ ... ။
ရြက္ေၾကြေတြလုိ
ဦးတည္ရာမဲ့လြင့္ေမ်ာပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ဒါေပမယ့္ ...
ယုိင္နဲ႔ေနေသးတဲ့
ငါ့အိမ္ကေလးကို
ငါဘယ္လုိပစ္ခြာသြားရက္ပါ့မလဲ...
အမ်ားကေျပာတဲ့
မိုက္မဲျခင္းေတြသာ
ခရီးရွည္ေနခဲ့ေပါ့ ... ။
ခုဆိုရင္ ...
ငါရယ္ ...
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
အမ်ားကေျပာတဲ့ မိုက္မဲျခင္းေတြရယ္
အမ်ားကေျပာတဲ့ မိုက္မဲျခင္းေတြရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
ငါရယ္ ......
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ....
ရာစုမ်ားစြာတိုင္ထိ ။

မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

ျမစ္က်ဥ္း

ျမစ္က်ဥ္း


စားပဲြခုံေတြက ...
သီခ်င္းမဆိုတတ္ၾကဘူး
တိတ္ဆိတ္စြာ ေတာင့္တင္းေနၾက။

နံရံထက္ကပန္းခ်ီကားမ်ား
ဆြံ႕အသြားခဲ့ၾကေပါ့

ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလးငယ္မ်ား
အိပ္ေမာက်ေန...

ေက်းငွက္ေတြ
နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံရတဲ့တစ္ေန႔ ... ။

အဲဒီတစ္ေန႔
ေျခာက္ေသြ႕လုိက္ပုံမ်ားေျပာပါတယ္ ...
ငါ့မ်က္၀န္းညိဳမွာ
ျမဴေတြေတာင္၀န္းခုိလို႔ ... ။


မေနာ္ဟရီ
၁၆.၀၅.၁၉၉၆
Manor Hary

ဒ႑ာရီ (၁၃)

ဒ႑ာရီ (၁၃)


ေျမနဲ႔လုပ္တဲ့ေကာင္းကင္တစ္ခုလုိ
လင္းညိဳျပဖို႔ရာ
ေက်ာက္ဆစ္စကားလုံးေတြ
တစ္ဖူးတေလမွေတာင္ မက်န္ဘူး။
ဖုန္းဆိုးရင္တလင္းတစ္ခုလုံး
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္
အေမွာင္႐ူး႐ူးေတြကသာ
သစၥာရိွစြာေတာက္ပေနခဲ့ ။

၀ကၤပါကိုမုန္းရင္း
လိပ္စာေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးမွာ
ဇန္န၀ါရီေလေတြထန္လုိ႔...
(ခုန္ခ်လိုက္ဖို႔ကလည္း)
ၾကာျမင့္စြာ
အခက္ခ်ဳိးရင္း.... အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အေရွ႕မ်ဥ္းေျဖာင့္အတုိင္း သြားႏိုင္ပါေစ။

ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက .... ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။


မေနာ္ဟရီ
ဟန္သစ္၊ အမွတ္စဥ္ ၊ ခ်ယ္ရီ ၂၀၀၀
Manor Hary

ပေဟဠိအက်ႌိကို၀တ္ထားတဲ့ေန႔

ပေဟဠိအက်ႌိကို၀တ္ထားတဲ့ေန႔



မမုန္းခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းတဲ့သူပါပဲ
ဒါေပမယ့္...
မာယာအခင္းအက်င္းအတုေတြထဲမွာ
နစ္၀င္ေပ်ာက္ဆုံးမသြားေစခ်င္ေသးဘူး
ရင္ထဲကလေရာင္စစ္စစ္တစ္ပြင့္စာ
ေလာက္ကိုပဲ မ်ွေ၀ေပးခဲ့စမ္းပါ
အနာတရေတြအားလုံး
က်ဳံးသြင္းေပးထားလိုက္ပါ့မယ္။

ခုေတာ့
ခင္ဗ်ားရဲ႕ဟင္းလင္းျပင္ႀကီးတစ္ခုလုံး
၀႐ုန္းသုန္းကားနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတာ
ပေဟဠိပါပဲ။

တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ေန႔ရက္တခ်ဳိ႕ရဲ႕အိပ္တန္းတက္ေတာင္ပံ
ခတ္သံျပန္ၾကားေနရ
ၾကယ္အိုေရာင္ေမႊးေမႊးနဲ႔
ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္အတူဆိုဖို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ေန႔
ေဆာက္တည္လက္စ... ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးရဲ႕၀င္႐ိုးစြန္းတစ္ဖက္မွာ
ငါ...
ေနေရာင္ျခည္ေတြကို တေမ့တေလ်ာ့
ၿပီးေတာ့ ...
အိပ္ေမာက်ဖို႔ကလည္း ေစာေနေသးတယ္။


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

သိဟ္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔

သိဟ္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔



ႏွင္းေငြ႕ေတြေ၀ေနတဲ့လမ္းကေလး
သူ႔တစ္ကိုယ္တည္းအေ၀းကိုေငး... လုိ႔။
ဆိုင္းမႈိင္းေဖ်ာ့ေတာ့လြန္းေပမယ့္
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ကဗ်ာဆိုတာ
အဲဒီေန႔မွာ... ရိွခဲ့တယ္။

နားလည္မႈေတြ တနင့္တပိုးထမ္းထားရတဲ့
ကိုယ့္ကမ္းပါးကေလးေပၚမွာ
မုတ္သုန္မိုးေတြတေဖြးေဖြးရြာခဲ့ ... ။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
မုန္တိုင္းေတြကိုဟားတုိက္ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ရတာ
ခါးက်င္လြန္းလွပါတယ္

နာရီေတြေသဆုံးၿမဲသကၠရာဇ္ေတြထဲ
ေသြးေအးသတၱ၀ါလိုေယာင္ေဆာင္ေခြေခါက္
ခရီးမေရာက္ေသးတဲ့လမ္းကေလးေလ...
ခုထိ... ေနျမင့္ေနဆဲ ... ။

မေနာ္ဟရီ

ဗ်ဴးတီး၊ ၂၀၀၀။
Manor Hary

ပင္လယ္ေမွာက္တဲ့ေလွ

ပင္လယ္ေမွာက္တဲ့ေလွ


သစၥာနဲ႔ေ၀းခဲ့လို႔ ... တဲ့။
ဘယ္လိုမွေဆးဖက္မ၀င္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေတြ
တေရြ႕ေရြ႕ရြာသြန္းေပါက္ေရာက္လာၾက
ကၽြန္မရဲ႕ေဆာင္းရာသီ ယာခင္းကေလး
ေပါင္းပင္ေတြနဲ႔ တအိအိၫႊတ္ေကြးေနခဲ့။
နတ္၀ွက္ခံထားရတဲ့ မယ္ဇလီပြင့္ေလးမ်ား
ေၾကးစားမဆန္တဲ့ လေရာက္ေအာက္မွာ ယိမ္းႏဲြ႕လဲ့၀ါ။
ေဆးေပါင္းမခခင္မွာပဲ အဆိပ္ေပါင္းခခဲ့ရလို႔
ကၽြန္မရဲ႕တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညေလး
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းေတြနဲ႔ လန္႔ႏိုးခဲ့ရ ။
ဆုေတာင္းတိုင္းရတတ္တဲ့အရာေတြထဲမွာ
ကတိသစၥာ မပါဘူး
လက္မွတ္ေတြအျပည့္ထိုးထားတဲ့စြယ္ေတာ္ပင္က
ေလာကအဖို၊အမအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္ ။
ယၾတာေခ်ဖို႔တစ္ခုပဲ က်န္ေတာ့တယ္
ဒါမွမဟုတ္
ဒါဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္ပါ လို႔ ၀န္ခံလိုက္ရရင္ေကာင္းမလား
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကားတၾကား ရယ္မိတာမ်ားၿပီ။
ေျဖသိမ့္လုိက္ပါတယ္
တစ္ခါတစ္ခါ... ဘ၀ဟာပ်င္းရိမေနဖို႔
၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္... လို႔။


မေနာ္ဟရီ

မုခ၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၁။
Manor Hary

ဇာတ္ၫႊန္း

ဇာတ္ၫႊန္း



တိမ္ေတြၿပိဳက်လာပုံကဆန္းတယ္
ဒီေန႔ဟာ တနလၤာေန႔တစ္ေန႔ပဲ
တနဂၤေႏြဆီကို တစ္ေကြ႕တစ္ပတ္ႀကီး ျပန္ေလ်ွာက္ရဦးမွာ
တစ္ေန႔ခ်င္း... တစ္ေန႔ခ်င္း... ေနာက္က်ေနရဦးေတာ့မယ္။
ေကာင္းကင္က... ျခစ္ျခစ္ေတာက္အုံ႔ဆုိင္းေနတယ္
ဧကရာဇ္ပြင့္ေၾကြေတြကို သိမ္းထားရရင္ေကာင္းမလား
ဖားလ်ားဆံႏြယ္ရွည္ေတြက ေႏြကိုယက္ေဖာက္ရင္း
စက္တင္ဘာေတးခ်င္းကိုဆိုလို႔ ။
မာယာပ်ဳိ႕ပ်ဳိ႔ေတြကို ၿပံဳးျပလိုက္ဖို႔ ေမ့ေနတဲ့ညေန
စာေတြေရးေရးၿပီးမထည့္ျဖစ္ခဲ့တာပါ
မနက္ျဖန္ခါဆီသြားမယ့္လူၾကံဳ

သူက ... ေနအစုန္ကို ေစာင့္ေနေသးသတဲ့ ။
ေနာက္ဆုံးဇာတ္၀င္ခန္းေရာက္ၿပီ
ဘ၀ကိုခဲြစိတ္ကုသဖို႔ ေလ်ွာက္လႊာတင္ထားတဲ့ေန႔
ေရာင္ျခည္ဟာ... ႏွင္းကိုမခဲြႏိုင္တာလား
ထြက္ကို မထြက္လာေသးတာလား
.... .... .....
အဲ့ဒီနံနက္ခင္းကျဖင့္ ခုထိမီးမလာေသးဘူး။


မေနာ္ဟရီ

၃၀.၀၆.၂၀၀၀

အတိတ္

အတိတ္


ေဆာင္းစက္လက္ခိုေနတဲ့နန္းေတာ္
မေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့သူရဲေကာင္းမ်ား
ေခ်ာက္ကမ္းပါးျခားေနတဲ့ ညေနရီေတြ
ခုေတာ့... ေၾကကြဲမႈေတြက... ပိုးစိုးပက္စက္။
မိုးဦးေပါက္ရင္...
က်ိန္စာဖတ္မုန္တိုင္းတခ်ဳိ႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္...
လြယ္လြယ္နဲ႔ ေၾကြတတ္တဲ့ စံပယ္ေတြထဲမွာ သူ မပါဘူးတဲ့
အ႐ုဏ္ဦးကို ဖဲြ႕ဆုိရင္း ညဥ့္နက္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ေထာင္းေထာင္းထေအာင္ေျပာလို႔... ။
သြားစို႔
ႏွစ္ခ်ဳိ႔ရာဇ၀င္ေတြကို မတူးေဖာ္မိေစနဲ႔
စတုတၳေျမာက္ေန႔ရက္ေတြကို မုန္းတယ္
ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
မိန္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔တစ္ေန႔
ခရီးစဥ္ေမ့ေနတဲ့လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္
ေတာင္စဥ္ေတြအထပ္ထပ္ျခားသြားခဲ့ၾကၿပီ။
ေျခလွမ္း(၉၀)အလြန္ ရက္စဲြမ်ား
ႏွင္းစက္ပိုးမ်ွင္ေတြၾကားက၊ ကေခ်သည္
ကၽြန္မ ႐ႈိက္ရယ္ေနမိေလသလားမသိ ။


မေနာ္ဟရီ

စတိုင္သစ္ ၊ ဂ်ဴလိုင္၊ ၂၀၀၂။

ေနကြယ္ရထား

ေနကြယ္ရထား



အမွတ္မထင္ပါဘဲ ကံ့ေကာ္၀တ္ဆံေတြက ၀ါခဲ့ၾကတယ္
ေနကြယ္တိုင္း ၫႈိးေရာ္ေပးရတဲ့အထဲမွာ ငါ့လိပ္ျပာေတြ မပါဘူး။
ထူးခတ္ခံထားရတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကို
ငံု႔ၾကည့္သံေ၀ဂရ ေနာင္တဆိုတာေတာ့ မရိွခဲ့ဘူး။
ဆိတ္ဖလူးပြင့္ေတြေၾကြတဲ့နံနက္ခင္းမွာ
မပြင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရနံ႔ေတြကိုျပန္ေကာက္
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ကိုယ္ျပန္လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့တယ္။
ငါ့လက္နဲ႔ မေဆာက္ခဲ့တဲ့ေတာင္တန္းကို
ငါ... မျဖန္သန္းခ်င္တာ ဆန္းသလား ။

(ခဲြခြာခဲ့ရတဲ့ေန႔ကစလို႔)
ခ်စ္ေသာတစျပင္ေလးမွာ ကဗ်ည္းျပာရီေတြလြင့္ေ၀ ။
ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ
ဟိုးမွာ... အေမွာင္ျဖဴျဖဴေတြက ျမဴးလြင့္ေနတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့...
ရထားက ဘူတာ႐ုံကိုထားၿပီး ထြက္ခြာသြားရရဲ႕
ဥၾသသံရယ္၊ ဖိနပ္ကေလးတစ္ဖက္ရယ္... စကားပြင့္ေလးေတြရယ္
မိုးရြာၿပီးက်န္ခဲ့တယ္... ။


မေနာ္ဟရီ

ကလ်ာ၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၂။
Manor Hary

တေစၦလြမ္းတဲ့အိမ္

တေစၦလြမ္းတဲ့အိမ္



အေတာင္စုံၿပီလား
အၿမဲစိမ္းဂီတေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕လြင္ျပင္၀ါကေလးေရ...
အလြမ္းေတြနဲ႔မာေက်ာမတ္ေစာက္ေနတဲ့ကမ္းပါးေပၚမွာ
တပ္မက္သူမဲ့အကၡရာမ်ား လြန္းထုိးပ်ံသန္း
ေျခေထာက္ရဲ႕ဇက္ဝကိးကို ႏိုင္နင္းပါလ်က္နဲ႔
လမ္းမွားခဲ့ၾကရတယ္။
သန္႔သက္ေအာင္ခါခ်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
ခရီးသြားေတာင္တန္းျပာေတြနဲ႔ေရာယွက္
အဆိပ္ခြက္တစ္ခြက္ကေတာ့ ဖိတ္စင္သြားခဲ့ရၿပီ
ညီခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး
ဆူးရစ္သဖူတစ္ခု၊ ကားတုိင္တစ္ခု၊ ပုန္းရည္တစ္ခြက္နဲ႔
ထြက္ေပါက္မဲ့၀ါက်ေတြကသာ
ေဆြးေျမ့ရင့္အိုလို႔ ။
ေနသားက်ခြင့္ေတြကေတာ့ အလိုမတူဘဲ တေဖြးေဖြးရြာက်လာခဲ့ၿပီ
အမိုးအကာမဲ့ ခုိက္ခုိက္တုန္အားတင္းရင္း
နံနက္ခင္းျပတင္းေပါက္ေတြကို တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုိက္ဖြင့္ေနခဲ့မိတယ္
ဘယ္လိုမွေဆာက္တည္လုိ႔မရတဲ့အတူတူေတာ့
ျမက္ခင္းေလးေတြစိမ္းေနပါေစေလ
တစ္ခုပဲ မွတ္ထားေပးပါ
တေစၦေတြလည္း လြမ္းတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ။


မေနာ္ဟရီ

ခ်ယ္ရီ၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၀၂
Manor Hary

တိမ္ၿပိဳရာသီ

တိမ္ၿပိဳရာသီ



အလြမ္းေတြအုပ္ဖဲြ႕ ပ်ံသန္းလာတာကိုျမင္ရရဲ႕
လမ္းလဲႊခြင့္မရိွေတာ့တဲ့ ေတာင္တန္းဟာ ငါပါ
အနာဂတ္ေတြဟာ ငါ့အေပၚ လာေရာက္ၿငိတြယ္ေနတဲ့ တိမ္တစ္စလိုပဲ။
မၾကာခင္ ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြရြာခ်ေပးခံရမယ္တဲ့လား
ငါ့ကိုအေျခကေန တြန္းဖဲ့ထိုးေကာ္ပစ္လုိက္စမ္းပါ
တစ္ခါတစ္ခါ တခ်ဳိ႕လူေတြအတြက္
ေသျခင္း ဟာ အရသာသိပ္ရိွမွာပါ။


မေနာ္ဟရီ
Manor Hary

လက္တမ္းပုံျပင္

လက္တမ္းပုံျပင္



ရင္ကိုေတာက္စားတတ္တဲ့ ဖဲပြင့္ေတြအေၾကာင္းက စရေအာင္
ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ေသဆုံးျခင္းတဲ့
နားလည္သူေတြရဲ႕ ေခါင္းတညိတ္ကိုပဲလက္ခံမွာပါ
အနာဂတ္ဟာ ဘာအကၡရာမွ ေရးထိုးမထားတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္မွမဟုတ္ဘဲ
ခဲဖ်က္ ဆိုတာကလည္း ငယ္တုန္းပဲအသုံး၀င္တာ။

မေသခ်ာဘူး ဆိုတဲ့လူေတြကို ၿပံဳးၿပံဳးၾကည့္ရင္း
မ်က္ႏွာေၾကာေတြေတာင္ တင္းလာလုိက္တာ
ကမၻာဦးက်မ္းႀကီးေတာင္ ေၿမြတစ္ေကာင္နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ျပႆနာတက္လို႔
ငါတို႔ေနာက္ဆုတ္ၾကပါေတာ့လား
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေျပာတာေတာင္ ၾကားေအာင္မေျပာရဲတဲ့ေနာက္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးဆိုတာလည္း ဂႏၴ၀င္ဂီတတစ္ပါးပဲေပါ့။

တစ္ခုပဲ.. တစ္ခုပဲ...
ဒီေန႔ထိ လူေတြအယူလဲြေနတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းစစ္စစ္ ကို
ဘယ္လိုလူကမွ ေသခ်ာမသိေလေတာ့
လက္တမ္းပုံျပင္ေတြ
တေလတလြင့္ေရပန္းစားက်န္ခဲ့တာ မဆန္းပါဘူး။


မေနာ္ဟရီ

ေရႊဖူးစာ၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၂။
Manor Hary

လက္အံေသျခင္း

လက္အံေသျခင္း



ကံၾကမၼာဆိုးေတြကိုပဲခ်ခ်ေရးရင္း
သီခ်င္းေတြတစ္စက္စက္ ကုန္သြားတာ
သတိမထားမိလုိက္ဘူး
အလြတ္က်က္ထားၿပီးမွ ဆိုဖို႔ေမ့ေမ့ေနတတ္တဲ့အထဲမွာ
ဘုရားစာလည္း ပါ ပါေနတယ္ မခက္ဘူးလား
ဘုရားသိၾကားမလို႔ ငါတုိ႔ရင္ဘတ္ေတြကိုစည္တီး
ေကာင္းခ်ီးေပးခိုင္းရဦးမယ္။
ရန္သူေတြအေၾကာင္းကို ေမ့ေမ့ေနတတ္ေတာ့
ေနာက္ေက်ာမွာ အမာရြတ္ေတြမ်ား မ်ားလာတယ္။
ေလဟာနယ္ေတြဟာ က်န္းမာေရးကိုထိခုိက္ေစတာေသခ်ာသလား
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တုိးတိုးေရရြတ္ေနလုိက္ပါ
တစ္ခါတစ္ခါ ဓားေတြဟာေရွ႕ကလည္း လာတတ္ပါတယ္
ေလတုိးသံေတာင္ မၾကားလိုက္ရတတ္ဘူး။
အနာဂတ္ေတြကို ဖိဖိေရးရင္း
ႏွင္းေတြက တင္းၾကမ္းက်လာလုိက္တာ
ကံၾကမၼာေတြေတာင္ ေဖြးေဖြးျဖဴလို႔
ကၽြန္မ ဘယ္လုိရာသီဥတုနဲ႔မ်ား
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ လုပ္ထားရပါ့မလဲ
ခုထိ ေ၀ခဲြမရႏိုင္ေသးဘူး။


မေနာ္ဟရီ၊ ၂၀၀၂
Manor Hary

Sunday, January 15, 2006

ႏွင္းစက္ရက္လြန္

ႏွင္းစက္ရက္လြန္



႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးရဲ႕ခံတပ္ေစာင့္ဟာ... ငါပါ
ငါ့ရဲ႕ျမစ္ျပင္က်ယ္ကေလးကေတာ့... ဟိုးအေ၀းမွာ
ေဗဒါတခ်ဳိ႕ ျမစ္က်ဥ္းတခ်ဳိ႕နဲ႔... ခပ္တိုးတိုးေလးစီးဆင္းလို႔
တကယ္ေတာ့...
လြင္ျပင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ကာဆီးကာဆီး
ငါတို႔ရဲ႕ေကာင္းကင္ျပာကေတာ့... တစ္ခုတည္းပါပဲ။
လေရာင္ျဖာက်ေနပုံကအစ အထီးက်န္ဆန္လွတဲ့ညေတြ
.......
အမ်ားႀကီးပါ
တကယ္ဆုိရင္...
ပန္းရနံ႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သာသာယာယာၾကားခ်င္မိတာေပါ့
အာ႐ုံေတြကန္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အေကာင္းသား
ခုေတာ့လည္း...
ေလာကရဲ႕ဆြံ႕အမႈေတြကိုအဓိပၸာယ္ရွာ... သည္းခံတတ္ခဲ့ပါၿပီ။
ငွက္ကေလးေရ...
နာက်င္ေနတဲ့ေတးေတြကို အလိုမက်စြာ သီဆိုေနတုန္းလား
သံစဥ္တစ္ခုရဲ႕ ဂီတကို စည္း၀ါးက်က် မခံစားတတ္သူရယ္လုိ႔ မရိွပါဘူး
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း...
ကံၾကမၼာပတ္မသံဟာရင္ကဲြမတတ္ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွပါတယ္
ငါကေတာ့... ေဆာင္းခိုငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဘ၀ဂီတကို
ဟိုအေ၀းကေနစိတ္နဲ႔
ၾကားနာခ်င္ေနမိတာတစ္ခုပါပဲ။
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဲ႕ သက္၀င္မႈမ်ဳိးေလာက္နဲ႔ေတာ့
ငါ့ကိုမျဖားေယာင္းပါနဲ႔ေတာ့...
ၿငိမ္းေအးျခင္းေတြ ခုန္ဆင္းထြက္က်မလာမယ့္အတူတူ
အျဖဴေရာင္ေတြ အိပ္စက္ေနပါေစေလ...
(ေမေမ...အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ေတြထဲက နတ္ဆိုးတစ္ပါးပါးမ်ား
ခရီးထြက္ခဲ့ေသးသလား... )
သံေယာဇဥ္ ဆိုတာ
တကယ္ေတာ့ ရာသီဥတုေလးတစ္ခုသက္သက္ပါ
ဘုရားသခင္က တိတ္တဆိတ္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့အရာေပါ့...
အရာရာအစစ မိုင္ေပါင္း(၅၀၀)မက ေ၀းကြာသြားၾကတဲ့အခါ
မရိတ္သိမ္းလုိက္ရတဲ့ ပ်ဳိးခင္း၀ါ၀ါေတြ...
ငါတို႔ရဲ႕တစ္ခုတည္း ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးေအာက္မွာ...
ဒ႑ာရီဂီတေတြနဲ႔
ပင့္သက္လြင့္ေ၀ေနဦးမလား... ။
ညေရ...
အေမွာင္ကေ၀ေတြ ေသဆုံးသြားေတာ့မွာလား...
ေဆာင္းညေတြရဲ႕အမွားေတြ...
ငါ့ခံတပ္ကေလးမွာ... ကဗ်ာမဆန္စြာ... အတုံးအ႐ုံးစုပုံလို႔
ငါတို႔...
ဘာလို႔... ႏွင္းက်ခဲ့ၾကတာပါလိမ့္... ။


မေနာ္ဟရီ - မီးၿပတိုက္အလြန္ ကဗ်ာမ်ား
ေရဆင္းစိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္၊၂၀၀၁-၂၀၀၂ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း။

Search Keyword: Manor Hary

ျဖစ္တည္ဆဲပုံျပင္ေဟာင္း

ျဖစ္တည္ဆဲပုံျပင္ေဟာင္း


အလင္းေတြနဲ႔ၿဖစ္တည္ခဲ့သူဟာ... သက္တံသူပုန္ျဖစ္တယ္...
အေမွာင္ကေတာ့ ခန္႔ထည္နက္႐ႈိင္း... သမိုင္းလည္းႀကီးေလရဲ႕။
အပ်င္းေျပသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ေလွာင္ရယ္သံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ဂီတဟာ
ၿပိဳက်သြားခဲ့ရတဲ့... ငါ့အလင္းၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ငိုညည္းသံျဖစ္တယ္... ။
တကယ္ဆို...
ေတာင္ခိုးေတြက...
မႈိင္းညိဳအုံ႔ဖဲြ႕
ေနခဲ့သင့္တာေပါ့... ။
မာယာဆိုတာကေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ေျမေခြးလိုပဲ...
ခ်ဳိေတာ့ ခ်ဳိပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္... ဟမ္းမေလာ့ပန္းျဖဴေတြလုိပဲ...
သိရဲ႕လား...
ဘုရားသခင္ကေကာ ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့...
လူ႔အႏၶေတြ
မီးေတာင္ေပါက္ကဲြသလို ဒရေဟာသြန္းက်ဲေပါက္က်လာၾက...
ေကာင္းကင္မွာ ပန္းမပြင့္ေတာ့တာ ဆန္းသလား... ။
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ညက...
ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။


မေနာ္ဟရီ - မီးၿပတိုက္အလြန္ ကဗ်ာမ်ား
ဟန္သစ္၊ အမွတ္စဥ္ - ၁၀၀။

Search Keyword: Manor Hary

လမ္းေပ်ာက္ေသာဂီတ

လမ္းေပ်ာက္ေသာဂီတ


ဘုရားသခင္က...
ေကာင္းကင္ကို ရြာခ်ခိုင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
သူတို႔က ဘာကိုအလုိရိွၾကမွန္း မသိေသးဘူး
အစိမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ေတြကို စေတးလုိက္တိုင္းသာ
ပန္း႐ိုင္းေတြပြင့္ၾကေၾကးဆိုရင္ျဖင့္
နတ္ဆိုးေတြလည္း ပ်င္းရိေနၾကလိမ့္မယ္... ။
ေဖေဖ...
အီမ်ဴ ငွက္ႀကီးေတြနဲ႔ သားပိုက္ေကာင္ေတြဟာ
တကယ္ေတာ့ ပုံျပင္သက္သက္ျဖစ္ခဲ့သင့္တာ...
ေျခရာေတြကို လုိက္လံေကာက္သိမ္းရင္း
လူစဥ္မမီ နိမ့္ဆင္းသြားရတဲ့လမ္းေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္းဟာ
ကၽြန္မပါ... ။
ဘယ္လိုမွ သံသယမရိွလိုက္ၾကပါနဲ႔
ကၽြန္မ အ႐ူးအမူးတမ္းမက္ေလ်ွာက္လွမ္းခဲ့တဲ့လမ္းမွာ
ကံ့ေကာ္အ၀ါေတြကလဲြရင္ ဘာမွမရိွပါဘူး
ကံၾကမၼာက အထူးအဆန္းေတြကို ဖန္ဆင္းမ်က္လွည့္ျပလိုက္ရင္း
ကၽြန္မကလည္း မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္ေတြနဲ႔ အံ့ၾသေပးလိုက္ရင္း
ၾကာေတာ့... ပ်င္းရိပ်င္းတဲြေတြပဲ... အဖတ္တင္က်န္ခဲ့တယ္... ။
အံစာမက်ခင္ ပဲြသိမ္းလိုက္ရအေကာင္းသား
ခုေတာ့
တစ္ဘ၀လုံး...
ၿပဳတ္က်ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရၿပီ... ။


မေနာ္ဟရီ - မီးၿပတိုက္အလြန္ ကဗ်ာမ်ား

Manor Hary

ကၽြန္မႏွင့္နတ္သမီးမွန္ျပင္မ်ား

ကၽြန္မႏွင့္နတ္သမီးမွန္ျပင္မ်ား


ကၽြန္မ...
အလင္းေရာင္ေတြအေၾကာင္း မေျပာျပရေသးဘူး
ပုံျပင္အေဟာင္းေတြနဲ႔ နတ္သမီးလွလွေလးမ်ားရဲ႕မွန္ျပင္
အရင့္အရင္ေကာ္ဖီခြက္ေတြအတုိင္းပဲ... ခါးတယ္... ။
ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ဆုံခ်င္ေတာ့တဲ့ ကံၾကမၼာသြား ကံၾကမၼာလာ
ဒါ... ကဗ်ာသက္သက္မွ မဟုတ္ဘဲ...
အေသခ်ၤ အသခ်ၤာေတြအေၾကာင္းေျပာမယ္...
အနႏၲာအနႏၲေတြအေၾကာင္းေျပာမယ္...
ဘယ္ေတာ့မွ လုိက္မဆုံႏိုင္တဲ့ မ်ဥ္းၪပိင္ႏွစ္ေၾကာင္းကိုပုံမွား႐ိုက္မယ္။
ဒါပါပဲ...
ဒါဟာလည္း အေဟာင္းအျမင္းေတြထဲက
နတ္သမီးမွန္ျပင္သက္သက္ပဲ
က်ကဲြမကဲြ မေသခ်ာတာတစ္ခုပဲ ရိွတယ္။


မေနာ္ဟရီ - မီးၿပတိုက္အလြန္ ကဗ်ာမ်ား

Saturday, January 14, 2006

ပုပၸါး

ပုပၸါး


ပတတ္ရပ္တဲ႔ၿမင္း
ပါးၿပင္းေထာင္တဲ႔ေၿမြ
လူေတြသူ႕ကိုယ္ေပၚတက္
သူကသူ႕ကိုယ္သူတက္ခဲ႔ရာ
မေပ်ာ္လို႔ ေပ်ာ္တဲ႔ႏွင္းေတြထဲ
အၿမင္႔တက္ပြင္႔သူအဖို႕
တိုက္ခတ္သမ်ွေလဟာ အဆာေၿပေပါ႔
အနီးကပ္
အေ၀းၾကည္႔
အနိမ္႔အၿမင္႔ အ၀င္အထြက္ ၾကမ္းရွရွကို
အႏုအလွၿဖစ္ေအာင္ ေဖာ္က်ဴးလို႔
တစ္ကိုယ္လံုး ရႊဲနစ္သြားေစရာ
သူ႔ဥပဓိနဲ႔
အခ်စ္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ခဲ႔ေလသလား။


၀ိုင္ခ်ိဳ

Search Keyword : Wine Cho

သူငယ္ခ်င္းမ်ား

သူငယ္ခ်င္းမ်ား


ႏြားေတြလို ၿမက္မစားတတ္ၾကဘူး
ႏြားေတြလို ေခါင္းခ်င္းေခြ႕ခဲ႔ရ။
ေကာင္းကင္ကို မခံစားတတ္ၾကဘူး
ပလက္ေဖာင္းကို လမ္းမလို ေခါင္းအံုးခဲ႔ၾက

မိုးတိမ္ေတြ မဟုတ္ဘူး
ႀယ္ေရာက္ေနမွန္းလဲမသိဘူး

ေခတ္အဆက္ဆက္
ငါ႔လည္ပင္းကိုဖက္တဲ႔လြယ္အိတ္ေတြ
မင္းတို႔ဘယ္လိုလဲ

ငါ႔သင္ခန္းစာ
ဘ၀ရဲ႕ ပုစၦာမ်ားက စြန္႔စားရတယ္
အမွန္ကိုအမွန္လို ၿခစ္တတ္မွ
အမွားကို အမွားလို ၾကက္ေၿခခတ္မွ
ငါတို႔ေအာင္မွတ္ရလိမ္႔မယ္။


၀ိုင္ခ်ိဳ

မေဟသီ ၊ ဇြန္ ၂၀၀၂

Search Keyword : Wine Cho

ကၽြနု္ပ္တို႔၏မိုးေလ၀သမ်ား

ကၽြနု္ပ္တို႔၏မိုးေလ၀သမ်ား



အာခိမိဒိဟာ ဥာဏ္ေကာင္းေတာ႔
သေဘၤာၾကီးတစ္စီးလံုး
သူတစ္ေယာက္တည္းေရႊ႕ခဲ႔တယ္
ဘယ္လိုစိုက္ပ်ိဳးၾကမလဲ
မင္းတို႕က အဲဒီေခတ္မဟုတ္ေတာ႔ဘူး
ေလသာေက်ာင္း
ေယာက်္ားတို႔တတ္အပ္တဲ႔အဌာရသ
မ်က္လံုးကိုအ၀တ္စည္းၿပီး
အပ္ကေလးကိုမွန္ေအာင္ပစ္ခဲ႔ၾက
တစ္ရက္အတြင္း သင္ပုန္းၾကီးေက်ခဲ႔ၾက
လက္ေမာင္းေလးေတြ တစ္လွည္႔စီထိုးၿပီး
ေရကန္ေတာ္ထဲ ေရကူးက်င္႔ခဲ႔ၾက
အခုေတာ႔ ငါတို႔ဟာ
ဘ၀ပင္လယ္ထဲ
မ်က္လံုးေတြစံုမွိတ္ၿပီး ကူးရပါၿပီ။
ရႈေထာင္႔အသီးသီးက
ၿမစ္ၾကီးေတြ တရေဟာစီးလာတယ္။
ငယ္ငယ္ကရခဲ႔တဲ႔ ဒုကၡနဲ႔
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အႏိုင္ပိုင္းတယ္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေဖးမတယ္
တစ္ေယာက္တစ္ကြဲစီ လြင္႔စင္တယ္။
မီဒီယာေခတ္
ေသနတ္ အႏုၿမဴဗံုး ဒံုးပ်ံ
ေရဒီယို ကက္ဆက္ ကြန္ၿပဴတာ
ဗီြစီဒီ ကာရာအိုေက ဘ၀ရဲ႔အသံေတြနင္ေနၾကတယ္။
ဒါမင္းတို႕ေငးေငးေနတဲ႕ ငါတို႕ေက်ာင္းၾကီးစစ္စစ္ပါလို႔
ဘယ္ပံုၿပင္နဲ႔ ယံုေအာင္ေၿပာရမလဲ
မ်က္လံုးလည္ရြဲ
ငါတို႔ေခၽြးသံေတြ အတၲေတြနဲ႔
သူ႔တစ္ကုိယ္လံုး စိုရႊဲေၿခာက္ေသြ႕ခဲ႔
ငါတို႔ ရတက္ေဇာ ဖုတ္လိႈက္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ေမာပန္းခဲ႕ၾက
ၾကာၿပီ။


၀ိုင္ခ်ိဳ

ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ ၊ ၂၀၀၁

Search Keyword : Wine Cho

လက္ဖြဲ႕

လက္ဖြဲ႕



အေ၀းမွာက်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ရနံ႕ရဲ႕
ရီညိဳ အံု႕ပ် အလြမ္းရွစ္ခြင္ထဲ
ဘူတာရံုေလးလို ေငးေနမလား။
ဒီသီခ်င္း
ကၽြန္ေတာ္႔လက္နဲ႔ဖြဲ႕မွ ၿဖစ္မွာပါ
အနီးဆံုးေကြးညႊတ္လာတဲ႔
အေမ်ွာ္ေလးတို႔ ေ၀ဒနာေတြ
အဆက္အသြယ္ေ၀း ေသြးေအးတဲ႔
ကေလးဘ၀ စာမ်က္ႏွာေတြ
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ
၀င္ရိုးစြန္း ႏွစ္ဖက္မွာ ၿဖည္႔တင္းထားေတာ႔
လ၀င္ခ်ိန္ဆိုလည္း တြယ္တာမိတယ္။
ေလထုနဲ႔ ဘ၀ဟာၿငိေနၿပီး
ေမ႔လို႔မရတဲ႔ အတိတ္ေတြ ၿပန္႔ပြားေအာင္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်စ္တဲ႔ သားေကာင္ပါ
ဆည္းဆာနဲ႔ နင္းေခ်ခံခဲ႔ရတဲ႔
ေမတၲာနဲ႔ ပစ္ခြာခံရတဲ႔
အလြမ္းစစ္စစ္ သရုပ္ၿပလူသားပါ
ေရႊေတာင္ပံနဲ႔ ႏွင္လိုက္တဲ႔ ခရီးမ်ား
မီးဖိုထဲက ၾကြေရာက္လာတဲ႔ သံထည္မ်ား
ေရးလက္စသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔ ထုပ္ပိုးလို႔
ေပးပို႔လိုက္ပါတယ္။

၀ိုင္ခ်ိဳ

မေဟသီ၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၀

Search Keyword : Wine Cho

ၾကယ္တံခြန္

ၾကယ္တံခြန္



ဂုဏ္သေရရွိ ေန႔လယ္ခင္းရဲ႕
ေလ႔က်င္႔ခန္းစာအုပ္ဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္ကေလးၿဖစ္ပါတယ္။
ၾကာေတြပြင္႔လိုက္ၾကတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကမဖူးငံုေသး။
ဥတုသံုးပါးကိုၿဖတ္သန္းလာတဲ႔အခါ
ကာရာအိုေက၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔
ညေစ်းတန္းေလးစည္ကားခဲ႕။
စြန္႔စားရွာေဖြသူတို႔ရဲ႕လမ္း
တစ္ခါတစ္ရံ ညဥ္႔နက္တတ္ေၾကာင္းမ်ား
ကိုယ္တိုင္မသိခင္အထိ
အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ခဲ႔မိေပါ႔။


၀ိုင္ခ်ိဳ

ၿမားနတ္ေမာင္ ၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၀

Search Keyword : Wine Cho

နံရံဂစ္တာ

နံရံဂစ္တာ



ခုံတန္းၿပာေတြ မၿပာတဲ႔အထိ
လေရာင္၀ါလည္း မ၀ါေတာ႔
စံပယ္ပြင္႔ေတြ မပြင္႔ဘူး။
မာနနဲ႕ခ်ိတ္တြယ္ေနတဲ႔ မိုးေတြ
ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ႔ေလေတြဆီ
ေရာက္လာေပမယ္႔ ေရာက္မလာဘူး။
ၾကည္႔ရင္ၿမင္ႏုိိင္ေပမယ္႔
ၾကည္႔လို႕မွမၿမင္ႏိုင္ေအာင္
ႏွင္းေတြက်ေနတာပါႏွင္း
ခံစားခ်က္ၿပင္းထန္တဲ႔ ရင္ခြင္တစ္လံုးဟာ
လြမ္းလို႔ေသေတာင္ မလြမ္းေတာ႔ဘူး။


၀ိုင္ခ်ိဳ

ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ ၊ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၀

Search Keyword : Wine Cho

ရြက္တိုက္ေလွ

ရြက္တိုက္ေလွ



က်ားေရၿခံဳဖူးတာေတာင္ စိတ္နာေမ႔ေဖ်ာက္ခဲ႕ခ်ိန္
မိေ၀းဖေ၀း ေဆြေ၀းမ်ိဳးေ၀း အခ်စ္ေတြေ၀း ေလးလံခဲ႔
ငါကရြက္တိုက္ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းပါ
သာမန္လေရာင္ေလးေတြ႔ရင္ေတာင္ ကုန္းရုန္းထမိ
ေရၿပင္က်ယ္နဲ႔အၿပိဳင္ လိႈက္ဖိုတတ္လြန္းလို႕
အေပါစား လမ္းေဘးေလေၾကာင္းမ်ိဳးစံုထဲမွာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ လႊင္႔တင္လိုက္ ၿပန္ရုပ္လိုက္နဲ႔
ဘယ္၀ယ္ဘယ္ဆီမသိရ အနာဂတ္၀ါး၀ါးကိုဦးဆိုက္
ေရကိုထိုးခြဲ ေလထုကိုထိုးခြဲ ေန၀င္မိုးေသာက္
ေနာက္ဆံုးကိုယ္႔ေတာင္ကိုယ္က ထိုးဟယ္ခြဲဟယ္နဲ႔
ဓါး
ထစ္
ခဲ႔
မိ
သူ
ပါ

သမုဒၵရာနာရီကေလး မွိတ္တုတ္ၾကမၼာမ်ားနဲ႔ တ၀ဲလည္လည္
နဂိုကမွ ညံ႔ဖ်င္းရတဲ႔အထဲ ရာသီစာေတြနဲ႔ ေထြးေရာယွက္တင္
ဆိုလိုက္တဲ႔သီခ်င္း ေလထဲလြင္႔ပ်ံသြားခိုက္ ဖမ္းယူစစ္ေဆးၾကည္႔ရင္
ေသာင္ၿပင္ကို သခၤ်ိဳင္းလို လြန္းထိုးထငို အူကန္းကန္းေပမယ္႔
ေလွမိတ္ေဆြတို႔ေရ ယံုပါ ငါဟာ မင္းတို႔လိုရြက္တိုက္ေလွ။



၀ိုင္ခ်ိဳ

ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ ၊ ဇူလိုင္ ၂၀၀၀

Search Keyword : Wine Cho

နန္းေတာ္ရာ

နန္းေတာ္ရာ


ကံ႔ေကာ္နဲ႔အဆင္မေၿပတဲ႔တစ္ေန႕
ဒီႏွလံုးသားရပ္၀န္းထဲမွာလည္း
ပန္းကေလးကိုမုန္းတာ။
ေမ်ွာ္လို႕ၾကည္႔ခဲ႔မိတဲ႔ေနအ၀င္မွာ
စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ခ်ာခ်ာလည္ခဲ႔
အလြမ္းမွာဘယ္လိုၿပာရမယ္
အခ်စ္မွာဘယ္ခါအိုရမယ္
အေတြးငယ္ငယ္။
လ်ွာမွာေပ်ာ္၀င္သြားတဲ႔
သၾကားလံုးမ်ားလိုပဲ
တို႔ဘ၀ေတြက
ခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ရႈံးခဲ႔ရပါတယ္။
ဒါပဲၿဖစ္ရမယ္
လွည္းလမ္းေၾကာင္းေဘးမွာတမာပင္ရွိရင္
တလင္းၿပင္ကေလးဟာ ငါတို႔ရဲ႕ အ၀ါေပါ႕။

၀ိုင္ခ်ိဳ

ခ်ယ္ရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၀

Search Keyword : Wine Cho

ပရိေဘာဂမ်ား

ပရိေဘာဂမ်ား


သူ႔အိမ္ေဂဟာ တခမ္းတနား လွပေအာင္
အျမဲတမ္း သူေနရာ ခ်တတ္တယ္။

အိမ္ကုိေရာက္ဖူးတဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းတုိင္းက
တအံ႔တၾသ ခ်ီးမြမး္ခန္းဖြင္႔ရေလာက္ေအာင္
သူေတာ္တယ္။

ကႏုတ္ပန္းနဲ႔ ေ႐ွးေဟာင္း ထိုင္ခုံေတြက
သူ႔ကုိ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္တစ္ေယာက္လုိ႔ အထင္ေရာက္ေစတယ္။

ထိုင္ေနက် သူ႔ထိုင္ခုံ အေပၚတည္႔တည္႔ နံရံမွာေတာ႔
အမဲလုိက္ ေသနတ္နဲ႔ ေခါင္းပါတဲ႔ က်ားေရခံြၾကီးက
သူေျပာသမွ် စကားတုိင္းကုိ အေလးအနက္ ျဖစ္ေစတယ္။

သူစုေဆာင္းထားသမွ် ပန္းခ်ီကားအားလုံး
ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ သိမ္းထားေလ႔႐ွိတယ္
လုိအပ္မွ ႓ည္႔ခန္းနံရံမွာ တစ္ခ်ပ္ခ်င္း ခ်ိတ္ဆြဲ
ဒါက ပစ္မွတ္ ကုိ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ မွန္ေအာင္ ပစ္တတ္သူမွန္း
သူ႔စြမး္ရည္နဲ႔ သူ႔ပညာကုိ သိသာေစတယ္။

ျပႆနာေတြ သူေျဖ႐ွင္းတဲ႔အခါ
စာၾကည္႔ခန္းထဲမွာ သူေတြ႔ဆုံတယ္
အခန္းပတ္လည္က စာအုပ္ဗီ႐ုိၾကီးေတြထဲမွာေတာ႔
သူ႔အတြက္ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြကုိ
အကၡရာစဥ္အတိုင္း စနစ္တက် စီရီထားတယ္။

ဆင္၀င္ေအာက္က ႐ွားပါးဂမုန္းေတြနဲ႔
၀ရန္တာမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ သစ္ခြမ်ိဳးစုံကုိေတာ႔
ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ ဆီကေန အာ႐ုံလွည္႔စားဖုိ႔အတြက္
တန္ဖိုးၾကီးၾကီးေပးျပီး သူစုေဆာင္းထားတယ္။

သူ႔အသုံးအေဆာင္ ပရိေဘာကေတြထဲမွာေတာ႔
ကြ်န္မဟာ ေစ်းအေပါဆုံးျဖစ္လိမ္႔မယ္
ေန႔ဘက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ
ညဘက္၊ သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာ
စနစ္တက် သူေနရာခ်တတ္တယ္။

သူ႔ဘက္ကလည္း ေတြးေနလိမ္႔မယ္
သူ႔အသုံးအေဆာင္ ပရိေဘာဂေတြထဲမွာ
သူ႕ကုိ၊ သံသယမ်က္လုံးနဲ႔ ျပန္ၾကည္႔တတ္တယ္ဆုိလုိ႔
ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္း ႐ွိလိိမ္႔မယ္လုိ႔။

ဒါေပမဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔ ေဒါသနဲ႔ ေၾကကြဲမႈေတြကုိေတာ႔
စကားလုံးေတြအျဖစ္ ဘယ္ေတာ႔မွ
ေျပာင္းလဲခြင္႔ မရခဲ႔ဘူး
သူ႔ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းေတြေပၚက
အက္ေၾကာငး္ရာေတြလုိေပါ႔
ျပင္ဆင္လုိက္လုိ႔ တန္ဖိုးေလ်ာ႔သြားမွာမ်ိဳးကုိ
သူ မလုိလားဘူး။

ဒီအတြက္လည္း အားလုံး သူစီစဥ္ျပီးသားပါ
ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခုတင္ နဲ႔ ျပတင္းေပါက္ဘက္အျခမ္းကုိ
ကြ်န္မအတြက္ သီးသန္႔၊ သူေပးထားတယ္
လမင္းကုိ အခ်ိန္အၾကာဆုံး၊အလွဆုံး ျမင္ရတဲ႔
အိမ္ေဂဟာရဲ႔ အေကာင္းဆုံး ျပတင္းေပါက္ေပါ႔
နာၾကည္းခ်က္တုိင္းကုိ ကြ်န္မေျပာျပလုိက္တဲ႔အခါ
လမင္းကလည္း နားလည္ေၾကကြဲစရာ ၊ႏွစ္သိမ္႔ေပး႐ွာတယ္။
ကြ်န္မရဲ႔ မ်က္ရည္နဲ႔၊ ကြ်န္မရဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ
သူ႔ေရာင္ျခည္ေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးရင္းေပါ႔။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ၊ လမင္းဆီေရာက္သြားတဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္စကားေတြကုိ
တျခား ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္ေတာ႔ဘူး
ခုတင္ တစ္ဖက္ျခမ္းက အေမွာင္ရိပ္ထဲမွာေတာ႔
သူ၊ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနတယ္
လမင္းနဲ႔ ကြ်န္မကုိ ေက်ာခုိင္းရင္းနဲ႔ေလ။


ၿမင္႔မိုးေအာင္

Myint Moe Aung

ငါး

ငါး


ငါးအေသေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ေစ်းမွာ၀ယ္ပါ

ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္လုိခ်င္ရင္
ပုိက္ကြန္ေတြနဲ႔ ဖမ္းပါ

ဒဏ္ရာ ရေနတဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ အစာတပ္ျပီး မွ်ားပါ

အ႐ုပ္နဲ႔ တူတဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
မွန္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ ေရကန္အတုထဲမွာ ေမြးပါ

ငါးအစစ္ တစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္ေတာ႔
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုလုိ ရပ္ေနပါ

ရင္ဘတ္ကုိ ဖြင္႔ထားပါ
လမ္းမွားလာတဲ႔ ငါးအစစ္တစ္ေကာင္က
မင္းရဲ႔ ႏွလုံးသားကုိေတာင္
၀င္ျပီး တုိးေခြ႔သြားလိမ္႔မွာ

အသက္႐ႈသံေတြနဲ႔
ေရလိႈင္းေတြကုိ ဖန္ဆင္းလုိက္တဲ႔အခါ
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကစားေနမယ္႔
ငါးအစစ္တစ္ေကာင္ ကုိရ႐ွိမွာ

မင္းရဲ႔ လက္ေခ်ာင္း ေတြနဲ႔ သူ႔ကုိ
ဖမ္းဖို႔ မၾကိဳးစားတဲ႔အထိသာ။

ၿမင္႔မိုးေအာင္

Myint Moe Aung

ဖန္ခြက္အလြတ္

ဖန္ခြက္အလြတ္



မင္းေ႐ွ႔မွာ ခ်ထားတဲ႔
ဖန္ခြက္အလြတ္ထဲကုိ
ဘာတစ္ခုမွ မထည္႔လုိက္ပါနဲ႔
ဘာတစ္ခုမွ

ေရခဲေသတၲာတံခါးကုိ ပိတ္လိုက္ပါ
သူတို႔က ခ်ိဳျမိန္တယ္လုိ႔ ေျပာေပမဲ႔
အဲဒီေဖ်ာ္ရည္ေတြကုိ
ငါမေသာက္ခ်င္ဘူး
မင္းေ႐ွ႔မွာ ခ်ထားတဲ႔
ဖန္ခြက္အလြတ္ထဲကုိ
ဘာတစ္ခုမွ မထည္႔လုိက္ပါနဲ႔
ဘာတစ္ခုမွ

စားပြဲေပၚက ၀ုိင္ပုလင္းေတြ
ျပန္ျပီးသိမ္းထားလုိက္ပါေတာ႔
အိပ္မက္တစ္ခုထက္ေတာင္
ယစ္မူးစရာ ေကာင္းတယ္ဆုိေပမဲ႔
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ႔
ဒါေတြကုိလည္း မလုိအပ္ပါဘူး

မင္းေ႐ွ႔မွာ ခ်ထားတဲ႔
ဖန္ခြက္အလြတ္ခြက္ထဲကို
ဘာတစ္ခုုမွ မထည္႔လိုက္ပါနဲ႔
ဘာတစ္ခုမွ

သူတုိ႔ရဲ႔ ဖန္ခြက္ေတြကေတာ႔
တစ္စုံတစ္ခုနဲ႔ အျမဲတမ္းျပည္႔၀လုိ႔
ေမာ႔ေသာက္လုိက္ၾကတဲ႔အခါ
ကမၻာတစ္ခုလုံး ေလာက္ပုိင္ဆုိင္သြားၾကတယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာကလြဲလုိ႔ေပါ႔

မင္းေ႐ွ႔မွာ ခ်ထားတဲ႔
ဖန္ခြက္အလြတ္ထဲကုိ
ဘာတစ္ခုမွ မထည္႔လုိက္ပါနဲ႔
ဘာတစ္ခုမွ

ငါတုိ႔ေသာက္လုိက္ၾကမယ္
ဖန္ခြက္အလြတ္ေတြကုိ ျပိဳင္တူေမာ႔လို႔
ငါတုိ႔ေသာက္လုိက္ၾကမယ္
ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး
ဖန္ခြက္အလြတ္ေတြလုိ
ၾကည္လင္သန္႔စင္သြားတဲ႔အထိေပါ႔။


ၿမင္႔မိုးေအာင္

Myint Moe Aung

အေမတြက္တဲ႔သခ်ၤာ

အေမတြက္တဲ႔သခ်ၤာ



ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္
မနက္မုိးလင္းတုိင္းမွာ
အိမ္ေ႐ွ႔က ပန္းခင္းေလးထဲ
အေမနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔ဖူးတယ္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ လက္ေတြကုိ ဆြဲလို႔
ပန္းရနံ႔ေလးေတြကုိ ႐ႈ႐ိႈက္လို႔
အသစ္ပြင္႔လာတဲ႔ ပန္းပြင္႔ေလးေတြကုိ
တစ္ပြင္႔ခ်င္း
တစ္ပြင္႔ခ်င္း
အေမေရတြက္တယ္
ပန္းပြင္႔ေလးေတြကုိ နမ္းလုိက္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ နမ္းလိုက္နဲ႔
ရယ္သံေတြၾကားက ေျပာတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ မ်က္ႏွာေလးေတြက
ပန္းပြင္႔ေလးေတြနဲ႔ သိပ္တူသတဲ႔
ပန္းပြင္႔ေလးေတြလုိပဲ လွပသတဲ႔
ညေရာက္ျပန္ေတာ႔
အေမ႔ရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ ထုိင္ရင္း
အေမေျပာတဲ႔ ပုံျပင္ေတြကုိ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နားေထာင္ခဲ႔ၾကတယ္
ျပီးေတာ႔ ျပတင္းေပါက္ဆီကုိ ၾကည္႔ရင္း
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြကုိ
တစ္ပြင္႔ခ်င္း
တစ္ပြင္႔ခ်င္း
ေရတြက္ရင္းနဲ႔ အေမေျပာတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ မ်က္လုံးေတြက
ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြနဲ႔ သိပ္တူသတဲ႔
ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြလိုပဲ ေတာက္ပသတဲ႔
ခုေတာ႔ျဖင္႔ ငယ္ငယ္က ေရတြက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ပန္းေတြနဲ႔ ၾကယ္ေတြရ႕ဲ သခ်ၤာကုိ
အေမေမ႔ေလ်ာ႔ခဲ႔ျပီထင္ပါရဲ႔
အေဖက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ ဟုိး..အေ၀းမွာ
အေဖ႔ဆီ ပို႔ေပးရမယ္႔ ပစၥည္းေတြ
အေဖျပန္ေရာက္လာမယ္႔ ေန႔ေတြ
အေမေရတြက္တယ္
ျပကၡဒိန္ေပၚက ေန႔စြဲေတြ
လကုန္ရင္ ေပးရေတာ႔မယ္႔ ပုိက္ဆံေတြ
အေမေရတြက္တယ္
ဧည္႔ခန္းထဲမွာ မုိးယုိတဲ႔ အေပါက္ေတြ
မီးဖိုေခ်ာင္မွာ က်ိဳးတဲ႔ၾကမ္းခင္းေတြ
အေမေရတြက္တယ္
ညီမေလး ေက်ာင္းျပီးမယ္႔ ေန႔ေတြ
လကုန္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ပါလာမယ္႔ ပိုက္ဆံေတြ
အေမေရတြက္တယ္
ျပတင္းေပါက္က ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြ
အေမ မေရတြက္ရတာ ၾကာျပီ
ေတာက္ပတဲ႔ ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြ
အေမ မေရတြက္ရတာ ၾကာျပီ
မ်က္ရည္က ဖုံးကြယ္ထားတဲ႔ ၾကယ္ပြင္႔ေတြဆုိေတာ႔
ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ေတာက္ပႏိုင္ပါ႔မလဲ
လွပတဲ႔ ပန္းပြင္႔ေလးေတြ
အေမ မေရတြက္ ရတာ ၾကာျပီ
အသစ္ပြင္႔လာတဲ႔ ပန္းပြင္႔ေလးေတြ
အေမ မနမး္႐ိႈက္ရတာ ၾကာျပီ
အေမစုိက္ထားခဲ႔တဲ႔
အိမ္ေ႐ွ႔က ပန္းခင္းေလးလည္း
မႏွစ္ကပဲ ေသဆုံးသြားခဲ႔ျပီ။


ၿမင္႕မိုးေအာင္

Myint Moe Aung

ဗ်တ္ေစာင္း ဘာသာေဗဒ

ဗ်တ္ေစာင္း ဘာသာေဗဒ


လမ္းၿခမ္းအ၀ါကို ၿမင္လို႔
ေကာင္းကင္ကို မၿမင္လိုက္ဘူး။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေ၀းခဲ႔မိတယ္။

ေကာင္မေလးေရ
ငါ႔ရဲ႔
အေမတစ္၀က္၊ ေဆာင္းရာသီတစ္၀က္ ေကာင္မေလးေရ
ငါ႕ကို ကယ္ပါ။

ငါ႔ကို ကယ္တင္တယ္လို႔ သေဘာမထားဘဲ
ငါ႔ကိုပဲ ကယ္ပါ
မင္းရဲ႔ အၿဖဴ တစ္၀က္ရဲ႔ အၿဖဴတစ္၀က္ေလာက္
ငါ႔ကို ဆြတ္ေပးပါ။

ရင္ဘတ္က ၾကယ္ေငြ႕ေတြ ၿဖာက်လာတဲ႔အထိ
ငါ ပြင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ေတေလမွတ္တိုင္

ေတေလမွတ္တိုင္


ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။

၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ

ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။

လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။

ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။

ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။

ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ႏွင္းလူ

ႏွင္းလူ


ႏွင္းလူဟာ
ဂူထဲမွာ ဘီလူးဒူးတုပ္ထိုင္လ်က္
အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္ကို ကိုက္ၿမိဳ ၀ါးစားရင္း
ေန နဲ႕လည္း စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကည္႔တယ္။

ရႊံ႕မီးအိမ္နဲ႔ ေ၀႔ပတ္ၿပီး
ေၿမာက္အရပ္ကို ရွာေဖြၾကည္႔ေတာ႔
ဓူ၀ံၾကယ္ ေၾကြသြားတာ ၾကာၿပီတဲ႔။

သူရႈံးသြားတယ္
သူ႔ပါးစပ္ကို သူၿဖဲၿပီး
ေၿမာက္ၿပန္ေလက ေဆာင္းေတြကို ရိုက္ခြဲၾကိတ္ထည္႔
လြမ္းရင္ လိုက္ခဲ႔လို႔ မွာတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔
ေႏြဦးေပါက္ မ်ားစြာကို လြန္ေလၿပီးမွ
ၿပန္လည္ ႏိုးထလာတဲ႔ ေက်ာက္ႏွင္းလူ
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ထူတယ္။

ၿပီးေတာ႔
ေသြးေတြကို တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ၿပန္ေမာင္း
ေကာင္းကင္ကို
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ တေဗာင္းေဗာင္းပစ္ေပါက္
မီးပြင္႕မတတ္၊ ခါးေထာက္ရပ္လိုက္တယ္။

ငါ..(သို႕မဟုတ္)
ႏွင္းလူကေလးရဲ႔ မွတ္တမ္းမွာ
အဲဒီေဆာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေရးထားမိ
သတိရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ ဖတ္ၾကည္႔လို႔ေပါ႕။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

လယ္သူမ

လယ္သူမ


ကၽြန္ေတာ္႔ ေတာင္ကုန္း ကေလးပါ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။

ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။

သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ကဗ်ာေရးေသာ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

ကဗ်ာေရးေသာ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း


အိပ္
ခ်င္
ေသာ
စိတ္
အိပ္
သာ
အိပ္

အိပ္
သည္႕

ခါ
အိပ္
မက္
လာ

အိပ္
ပါ
လ်က္
ႏွင္႔
ႏိုး

သည္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

တိမ္ၿဖဴတို႕ႏွင္႕အတူ

တိမ္ၿဖဴတို႕ႏွင္႕အတူ


စိတ္ၾကမ္းဘီလူးတို႕ ေၿခပင္မက်ဴးေသာ အရပ္၌
ငါ..မတ္မတ္တည္ခဲ႔ေခ်ၿပီ။

အို..အခ်င္းေဆြမြန္တို႔
သင္တို႔ၾကိဳဆိုမည္ဆိုလ်ွင္
အေမွာင္ နံနက္သို႔ပင္ အလင္းငွက္တို႔ၿဖင္႔ ငါလာခဲ႔ပါမည္။

ထို႕ေနာက္
ေလာက ေလဆန္မွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အန္ထုတ္
ငါတို႔အားလံုး မိုးမခ်ဳပ္မီ အိမ္ကိုၿပန္ၾကမည္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္


ကၽြန္ေတာ္ေၿပာေတာ႕
ခ်စ္သူက ရယ္တယ္။

ကိုယ္သာ
သူ႕လို ေခြးတစ္ေကာင္ဆိုရင္
မေဟာင္ပါဘူးကြယ္

ေစာင္႕ဆိုင္း
တိတ္ဆိတ္
မကိုက္ခ်င္ရင္ အိပ္ေနမွာေပါ႕...လို႕။

စကားအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ရႈတည္တည္ပါပဲ
ခ်စ္သူကလည္း ရယ္ၿမဲ ရယ္လို႕။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

အႏုပညာ ေမွာ္၀င္စားမႈ

အႏုပညာ ေမွာ္၀င္စားမႈ


ေၾကးနီေရာင္သင္းတဲ႕
ၿမားက်ိဳးတစ္စင္း ထိမွန္ထားတယ္။

လက္ဖ၀ါးေၿခဖ၀ါးမွာ
အေမ ၀တ္ေပးခဲ႕တဲ႕ အေရခြံေတြ ကၽြတ္ကြာက်
ပန္းေရာင္ပ်ပ်ကေလး ရွင္းပလာ..။

တကယ္ေတာ႕
ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုပါပဲ
ဒါေပမယ္႕.. ဗ်တ္ေစာင္းတစ္လက္ရွိေနလို႕
ကိုယ္...ခ်ိဳေနမိတယ္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ဗဟိုကြဲအား

ဗဟိုကြဲအား


ေဆာင္းေခတ္က ေပးခဲ႕တဲ႕
ေမာင္းကြဲသံ ခပ္ေလးေလး တစ္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ႕ ငါ႕ကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရေအာင္
ယိုင္ယိုင္ရြဲ႕ရြဲ႕ လွီးခြဲသြား...။

နံပါတ္စဥ္ မတပ္ရေသးတဲ႕
သဲကႏၱာရ တစ္ရြက္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲက်တယ္။

အဲဒီညေနေပါ႕
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး
ေၿမၾကီးကိုပဲ ငါၿပန္၀တ္ခဲ႕ရ။

ၿပီးဆံုးသြားတာ ေသခ်ာပါတယ္
ႏွင္းခိုးေတြ..
ၿပီးေတာ႕ ဒိုင္ယာရီခ်ိဳ ခါးတစ္ခြက္
ၿပီးဆံုးသြားတာက ေသခ်ာပါတယ္။

မိုးေတြကို တိုးတိုးကေလး ရြာရဦးမွာေပါ႕ေလ
ပန္းရနံ႕ေတြကလည္း ခပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ကေန ပ်ံသန္း
ငါနဲ႕ ငါ႕ဖိနပ္ကေလး
သီခ်င္းမဆိုေတာ႕ဘဲ ဟိုးအေ၀းကို ေငးခဲ႕ရတယ္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

အမည္မသိ

အမည္မသိ



စိတ္ကို ဓါးအိမ္ထဲ ၿပန္သြင္းလိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ နဂါးေငြ႕တန္းတစ္ခုလို ၿပာမိႈင္းသြား
ဓါးအိမ္တစ္လက္ရဲ႕ အက်ယ္အ၀န္းေတာင္
ဘာသံနဲ႕မွ မၾကားရေတာ႕ဘူး။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕ သနပ္ခါး ပြင္႕ကေလး

ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕ သနပ္ခါး ပြင္႕ကေလး



စစ္မက္ၿပိဳင္မိုး
ၾကယ္ကေလးေတြ စီးခ်င္း မထိုးၾကပါနဲ႕

မိုးခ်ဳပ္အိမ္ၿပန္
လမင္းကိုပန္တဲ႕ မိန္းကေလး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ အိပ္စက္ေနလို႕ ပါကြယ္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ေတေလကေလး

ေတေလကေလး


မီးပိြဳင္႕ေတြက
အနီလိႈင္းေတြနဲ႕
လႊင္႕ထုတ္ပစ္ခတ္ၾကတယ္။

လူမိုက္လိုလို
ေစာင္းေနတဲ႕ ဓါတ္တိုင္အိုၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ၀င္တိုက္ၿပန္ရဲ႕

ထင္းရူးပင္ၾကီးက
ရွည္လ်ားခၽြန္ၿမတဲ႕ သစ္ရြက္ေတြ ေကြးကုပ္
ကၽြန္ေတာ႕ကို ေလနဲ႕ လိုက္မႈတ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္နဲ႕ မေတာ္တဲ႕ ဖိနပ္ကိုစီးၿပီး
လမ္းအၾကီးၾကီးမွာ ေလ်ွာက္မိေနခ်ိန္ေပါ႕။

တိုက္တာေတြ ေဖာင္းကားေပ်ာ႕အိ
ဓါတ္ေပါင္းဖိုေတြလည္း
မီးခိုးေငြ႕ေတြပိၿပီး ေကြၚညႊတ္ေခြယိုင္က်
ေၿမၾကီးထဲက
မိုးၿခိမ္းသံ တရွဲရွဲ ၾကားရတယ္။

တကယ္႕ကို ေၾကာက္စရာပါအေမ
အဲဒီညက
အိပ္မက္ နည္းနည္း ရွည္သြားတယ္။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

သီခ်င္း

သီခ်င္း



နတ္ဆိုးေတြ ငါ႕ပန္းရနံ႕ကို ရႈရင္းနဲ႕ လဲက်
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုလြမ္းတဲ႕ည

ငါ႕ေကာင္းကင္ နကၡတ္ေတြ ရွက္ေသြးေရာင္ေတာက္ပ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕အမည္ ရြတ္တဲ႔ည။

ငါ႕ပင္လယ္ ခဲလံုးေတြ ၿပဳတ္က်
ငါ႕ရင္မွာ မီးၿပတိုက္ ထြန္းရ
ငါတစ္ေယာက္တည္း လင္း .. လင္း ေနတဲ႔ည
ငါတစ္ကိုယ္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။

သူမိုက္ေတြ ေဆာင္ၿမဲဓါးကို ေယာင္ယမ္းကာ လႊတ္ခ်
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေ၀းကို ေငးတဲ႕ည။

ငါ႕လမ္းမွာ ေလ်ွာက္ရင္းနဲ႕ေတာင္ ေက်ာက္တံုးေတြ ေမႊးၿမ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုခ်စ္တဲ႕ည။

ငါ႕ကိုယ္ငါ မိုးၾကိဳးေတြ ပစ္ခ်
ငါ႕ကိုယ္မွာ မီးစုန္းေတြ ထြက္က်
ငါတစ္ကုိယ္တည္း လင္း.. လင္းေနတဲ႕ည။
ငါတစ္ေယာက္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ႏုိ၀င္ဘာ

ႏုိ၀င္ဘာ


ငါ႕ရဲ႕ ေရႊအိပ္မက္ကို
ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိတ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ႕ မိန္းမ။
ၿမဴခိုး နီညိဳေတြၾကားမွာ
စံပယ္ေတြ ကပိုကရိုနဲ႕ ... လွလို႕။

ငါ.. တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ ၿပိဳလဲ
ႏွင္းအဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ႕ရေပါ႕။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ေနၾကပ္ခ်ိန္

ေနၾကပ္ခ်ိန္



အဂၤါဆိုတဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕က
ငါ႕ကို အကုန္ယူသြားတယ္။

ငါ႕မွာ..တစ္ေယာက္ထဲ ၿဖစ္ေနရတဲ႕ အထဲ
ေ၀ါကနဲ ေပ်ာက္ဆံုး လိုက္ရ။

ဘယ္ေဆာင္းဥတုကမွ
လက္သင္႕မခံတဲ႕ ဆီးႏွင္းတစ္စက္လို
ေႏြရာသီေတြဆီ လွည္႕ထြက္ခဲ႕ရ။

အရွင္လတ္လတ္ လြမ္းလိုက္ရတာ
ဘာနဲ႕မွကို မတူေတာ႕ဘူး
မပြင္႕ဘဲ ဖူးခဲ႕ရတဲ႕ ေကာင္မို႕
...
ေမွာင္တယ္။

လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ငါေတြးမိရဲ႕
ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္အေသြးခံရတဲ႕ဓါးလို
ငါလည္း အစားခံေနရခ်ိန္..လို႕။



တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ခ်စ္သူသို႔

ခ်စ္သူသို႔


သံေခ်းတစ္ထပ္ ရႊံတစ္ထပ္မို႕
သူတို႕ရဲ႕ စိတ္အတင္အခ်က္ုိ
မင္း ဘယ္လိုမွ ဖတ္လို႕ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။

အာေငြ႕မႈတ္သံေတြ ၾကားမွာပဲ
ရယ္ကာေမာကာ တစ္ေႏြလံုးပိတ္
ကိုယ္႕ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ကိုယ္ အိပ္ပစ္လိုက္ကြယ္..

ခ်စ္သူေရ
ေလာကမာယာဆိုတာ
အတီးခံရတဲ႕ ဗံုေတြရဲ႕ ဂီတပါပဲ။

စစ္တုရင္ တစ္ပြဲလံုးကို
ဆြဲေမွာက္ ခံလိုက္ရေပမယ္႕
..
ဘာၿဖစ္လဲ
၀မ္းမနည္းေၾကး
တို႕ေတြ ရြာသြန္းၾကရံုေပါ႕။

ယံုၾကည္ထားစမ္း
ေရခိုးေရေငြ႕ကလည္း
ပင္လယ္ကို ပစ္ေပါက္ စိုက္ပ်ိဳး ႏိုင္တယ္ဆိုတာ။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

မိုး

မိုး


ခ်စ္သူေရ
ေဟာဒီ ေကာင္းကင္ တစ္ရိုးက
ေရခိုးေရေငြ႕ အိုးၾကီးကို
မိုးတိမ္လို႕ ေခၚၾကေလရဲ႕။

ကိုေရႊမုတ္သံုေလက
သူေၿခေထာက္ကို သူဂရုမစိုက္
အိုးၾကီးကို တည္႕တည္႕ ၀င္တိုက္တယ္။

အိုၾကီးလည္း ဗိုက္ပြင္႕ ကြဲေၾက
ေသပါေလေရာ။

အိုးၿခမ္းကြဲထဲကေန
ေရစက္ေတြ ေရစက္ေတြ
၀င္း၀င္းလက္လက္
လင္းတစက္စက္ စီးၿဖိဳင္ ညႊတ္က်။

ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ေၿမနဲ႕
ေစာင္႕ေနတဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္ေတြလည္း
သြားရည္တၿမၿမ
ပါးစပ္ၾကီးေတြ ၿပဲလန္ေအာင္ ဟလို႕ေပါ႕။

အို ခ်စ္သူေရ
ဟိုးအေရွ႕မွာ မိုးေတြ ရြာၿပီ။

လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ္႕ဖာသာ ေလ်ွာက္ရဲရမယ္ကြယ္႕။

ငါတို႕ရဲ႕ မိုး
ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိမ္႕ဂ်ိမ္႕ လွပ
သူ
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ရြာခ်ပါေစလားကြယ္။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

အေနာက္ေတာင္

အေနာက္ေတာင္


ၾကာေတာ႕လည္း
မိုးခ်ဳန္းၿပရတာ ရွက္လာၿပီ

ေဆာင္းေရ
ကေ၀အလင္းေတြ လႊင္႕ထုတ္ၿပီး
ငါ႕ရင္ထဲက မိုးတိမ္ေတြကို
ခုတ္ခ်ေပးပါ

ငါ
ႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ ခံုး၀န္းခ်င္တဲ႕ေကာင္
ကုလားအုပ္ၾကီးေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ကႏၱာရအထိ တြားသြားၿပမယ္ေလ။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ဒိုင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ

ဒိုင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ



ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ႕
စံပယ္အိုေလးေရ..
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ၿဖည္ခ်လိုက္ပါေတာ႕။

တခ်ိဳ႕လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြ ေၾကြက်ခဲ႕သတဲ႕
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ႕ကြယ္
ကိုယ္႕မွာက..
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေၾကြက်ခဲ႕ဖူးပါတယ္။

သြားေတာ႕မယ္ေနာ္..
ကံၾကံဳရင္ ၿပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ႕လို႕
ကံမေကာင္းသူတို႕ရဲ႕
မိႈင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္း လြင္႕ၾကဲေနတယ္။

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႕အၿပစ္ပါပဲ
ေလရိုင္းေတြ ၀ိုင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ႕
မီးလ်ွံစတစ္ခုလို ၿပာညိဳယိမ္းထိုး
ၿပကၡဒိန္မွာေတာ႕
နက္ၿဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုး မရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ္႕
လြမ္းဆြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြ ရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လိုက္တယ္။

ဒီည.
ေနာက္ည..
ဘယ္လိုမွ နိဂံုး ခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ႕ လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ခြင္႕မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ ထက္၌
နတ္သူရူးေတြ ၾကဲပက္တဲ႕
ေကာင္းကင္ဘံု အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ
ရွ...အက္...ေၾက...ကြဲ
မင္နီေတြနဲ႕ ရဲ လို႕ေပါ႕ကြယ္။


တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ရွင္ကြဲ

ရွင္ကြဲ



ငါတို႕ေရွ႕မွာ
ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား
ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း
ဖြာရာရ ထစ္ခ်ဳန္း ၿပတ္ေတာက္က်ေနခဲ႕

ႏႈတ္မဆက္ မိရင္လည္း အေကာင္းသား
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေတာ႕
ဘူတာဟာ
အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕နဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္း ဆန္လာ

ကံၾကမၼာက
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ
ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး

ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာနဲ႕
ဘယ္သူ႕စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး
ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာ တစ္လံုးနဲ႕
ငါတို႕ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္

မေမ႕ဘူးကြယ္
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႔ပါဘူး
ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ႕
မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက
ငါတို႕ကို အပြင္႕ခူးခ်ိန္

ရထားဟာ
ေလာကလူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္း၀ကေန
အဆိပ္ေတြနဲ႕
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရေပါ႕။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

ဥယ်ာဥ္

ဥယ်ာဥ္


နဂါးေတြကသာ
တကယ္တမ္း ကၿပမယ္ဆိုရင္ေတာ႕
ကိုယ္ၾကည္႕ခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႕
မ်က္ႏွာအေရၿပား တြန္႔တြန္႔ၾကီးနဲ႕ လူေတြက
နဂါးႏွဲမႈတ္ၿပီး လူးလြန္႔ၿပရင္ေတာ႕
သူတို႕အစား..
ကိုယ္က ပင္ပန္းပ်င္းရိေနတတ္တယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးရယ္
မိုးေတြက တိတ္တာေတာင္ ကိုယ္ကရြာတုန္း။

သစ္ရြက္ကို ကိုယ္ၿပန္စိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားဆဲမွာ
သစ္ပင္က ေၾကြက်လာခဲ႕။
ကိုယ္လို ေပကပ္ကပ္ေကာင္ကေတာ႕
ေက်ာက္တုံး ေတြကိုလည္း ငံု႕ၾကည္႕ခင္မင္ေနခဲ႕။

ေကာင္မေလးေရ..
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုပါပဲ
ေၿမၿပင္မွာ ဘာမွ မပြင္႕ေသးတာက လြဲရင္ေပါ႕။


တာရာမင္းေ၀-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

နတ္ပူးေနတဲ႕ေကာင္

နတ္ပူးေနတဲ႕ေကာင္


လြင္႕လိုက္ရတာ
မုတ္သုန္ဘယ္ႏွစ္ၿမိဳ႕တိုင္ခဲ႕ၿပီလဲ
တယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြၾကားတာေတာင္
ၿပန္မထူးၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ပါ။

ေမေမေရ
မိုးတိမ္ၾကီးထဲမွာ
ေၿခပစ္လက္ပစ္ ၀င္အိပ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေကာင္းကင္ကို ၿပန္တည္႕ရတာ
..
ေမာတယ္။

တာရာမင္းေ၀- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ
Taryar Min Wai

မဂၤလာပါ

မဂၤလာပါ

ၿမန္မာ ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ဒီ ဘေလာ္ခ္႔ေလးကို လုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္တဲ႔ နာမည္ၾကီး ကဗ်ာဆရာမ်ားစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႔ရဲ႕ ကဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ ကဗ်ာတခ်ိဳ႔ကို စုစည္း တင္ၿပထားပါတယ္။ ႏွစ္သက္လိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ကူးယူ ၿဖန္႔ခ်ီ မႈမ်ိဳး လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီကဗ်ာ ဆရာေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ လိုပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံၿခားမွာ ေနခဲ႔စဥ္က ကဗ်ာစာအုပ္ ရွားပါးတာေၾကာင္႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေဖြခဲ႔ရတာကို သတိတရ အေနနဲ႔ ကဗ်ာခ်စ္သူ အားလံုးအတြက္ အလြယ္တကူ အင္တာနက္ကေန ဖတ္ရႈႏိုင္ေအာင္ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ အၾကံေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ စာေရးသူေတြဆီက ခြင္႔ၿပဳခ်က္ မယူႏိုင္တာကို နားလည္ ေစခ်င္ပါတယ္။


ညီလင္းဆက္